Clannad อนิเมะสุดซึ้งที่ทำให้ชวนนึกถึงมิตรภาพของเพื่อนสนิท และความรักความอบอุ่นในครอบครัว
แต่ ! ก่อนอื่นใด จะขอแนะนำตัวละครหลักๆก่อน
Nagisa Furukawa เด็กสาวที่ต้องซ้ำชั้นเนื่องจากร่างกายไม่แข็งแรง มีความใฝ่ฝันที่จะตั้งชมรมละครขึ้นมา
Tomoyo Sakagami รุ่นน้องที่มีความสามรถด้านการต่อยตีเป็นเลิศ จนถูก Sunohara Youhei (เพื่อนของ Tomoya Okazaki )กล่าวหาว่าเป็นผู้ชาย มีนิสัยห้าว ตรงไปตรงมา และพูดน้อย
Kyou Fujibayashi หัวหน้าห้อง ที่อยู่คนละห้องกับพระเอก มีนิสัยแก่นแก้วและหมัดหนัก ความสามารถพิเศษคือทำอาหาร มีน้องฝาแฝดชื่อ Ryou และเลี้ยงหมูป่าที่ชื่อ บัตตอน
Kotomi Ichinose เด็กสาวอัจฉริยะที่มักจะนั่งอ่านหนังสือยากๆอยู่ในห้องสมุดเพียงลำพัง เป็นคนที่คุยด้วยยากเพราะมักจะเปลี่ยนเรื่องทันทีทันใดทุกครั้ง พ่อของเธอเคยกล่าวไว้ว่า " โลกนี้สวยงามมากนัก ถึงแม้จะเต็มไปด้วยน้ำตาและความโศกเศร้า จงเปิดตาเฝ้ามองเอาไว้ ลองทำในสิ่งที่อยากทำ เป็นคนที่ใฝ่ฝันจะเป็น ไม่ต้องรีบร้อน และเติบโตเป็นผู้ใหญ่ "
Fuko Ibuki เด็กสาวตัวเล็กๆที่ชอบแกะสลักงานไม้เป็นรูปดาว(อันที่จริงเจ้าตัวเค้าว่าเป็นรูปปลาดาว) อยู่คนเดียวในห้องประจำ ทำตัวบ๊องแบ๊ว ยุง่าย จนถูก Tomoya แหย่อยู่เสมอ
จะแนะนำเดี๋ยวนี้แหละคร้าบ ~
Tomoya Okazaki พระเอกของเรื่องที่เป็นคนเบื่อหน่ายชีวิต ปูมหลังของเขามีแต่เรื่องเลวร้ายตั้งแต่เสียแม่ไปในวัยเด็ก ทั้งพ่อยังมาติดเหล้า ทำให้เขาเกลียดบ้านและโรงเรียน
Sunohara Youhei ส่วนรายละเอียดตัวละครนี้นั้นไม่ขอเปิดเผย....
จากนี้ไปจะขอเล่าเนื้อเรื่องคร่าวๆ(ของจริง)ของ Clannad
ในวันเปิดเทอมที่แสนสดใส ซากุระบานสะพรั่งโปรยปรายเต็มสองข้างทาง ผู้คนต่างโลดเต้นยินดีกับช่วงเวลาแห่งความสุข แต่สำหรับโอคาซากิ โทโมยะกลับไม่รู้สึกแบบนั้นแม้แต่น้อย เพราะแม่ที่เสียไปในวัยเด็กและพ่อที่ติดเหล้ากับการพนัน ทำให้เขาเกลียดชีวิตในแต่ละวันของเขาเหลือเกิน
แต่วันนี้เขาได้เจอกับฟุรุคาว่า นางิสะเด็กสาวปริศนาที่ยืนพูดอะไรเบาๆกับตัวเองว่า"คุณชอบโรงเรียนนี้หรือเปล่าค่ะ ?" เด็กสาวคนนี้ต้องนอนพักโรงพยาบาลถึง 9 เดือนเพราะร่างกายไม่แข็งแรง และไม่มีเพื่อนในรุ่นเดียวกันเหลืออยู่อีกแล้ว แต่สำหรับนางิสะ โรงเรียนคือสถานที่แห่งความทรงจำที่เธอรักมากที่สุด และทั้งสองคนจึงเดินไปโรงเรียนพร้อมๆกัน
ถึงแม้ว่าโทโมยะจะมีเพื่อที่ซี้ปึ้กอย่างสุโนฮาร่า โยเฮที่มีนิสัยร่าเริงและสนุกสนานเป็นเพื่อนคุยนั้น แต่ตัวเขาเองกลับรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิต จนกระทั่งเมื่อได้มาพบกับนางิสะที่โรงเรียนอีกครั้ง เขาได้เจอกับสิ่งที่จะทำให้เลิกเบื่อหน่ายในชีวิตได้ คือการช่วยนางิสะจัดตั้งชมรมละครขึ้นมา ซึ่งอย่างน้อยๆก็เป็นสิ่งที่ตัวเขาเองน่าจะทำได้
เย็นวันนั้นโทโมยะได้ไปร้านขายขนมปังซึ่งเป็นบ้านของนางิสะ แม้ว่าแม่ของเธอจะดูแปลกๆ และพ่อก็ชอบพูโอะไรแบบขวานผ่าซาก ! แต่ตัวโทโมยะเองกลับคิดว่าครอบครัวนี้มีสายสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้น มีความอบอุ่นมากมายอยู่ในครอบครัวนั้น เป็นเหตุให้เขายิ่งเกลียดบ้าน บ้านที่มีแต่พ่อที่ติดเหล้าและการพนัน ! บ้านที่พ่อทำตัวเหมือนเขาไม่มีตัวตน ! ...บ้านที่ไม่มีแม่อยู่อีกต่อไปแล้ว !!
แต่ไม่ได้มีเพียงโทโมยะเท่านั้นที่มีอดีตอันเจ็บปวด อีกทั้งในช่วงเวลาที่เขาช่วยนางิสะในการจัดตั้งชมรมละครขึ้นมา เขาได้พบว่าทุกคนก็พบเจอกับเวลาอันเลวร้ายทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นโยเฮเพื่อนที่สนุกสนานร่าเริง นางิสะที่ควรจะมีเพื่อนง่าย รวมถึงอดีตอันเจ็บช้ำของหญิงสาวแต่ละคนซึ่งหมุนเวียนผ่านมาในชีวิตของโทโมยะ
หลังจากนี้ เขาจะต้องเจอเบื้องหลังอันเศร้าสร้อยของใครกันอีก.... ?
การ์ตูนไร้สาระจริงหรือ ?
หลายคน(แต่ไม่ทุกคน)คงคิดว่าการ์ตูนน่ะไร้สาระ จะอ่านไปทำไมใช่มั้ย ?
แต่เคยได้ยินคำว่า"ในความไร้สาระก็มีความมีสาระ" อยู่บ้างมั้ย ที่เขียนแบบนี้ไม่ใช่จะบอกว่าอยากให้ทุกคนมาอ่านหรือดูการ์ตูน เพียงแต่อยากให้ลองมองสิ่งต่างๆใหม่ อะไรที่คิดว่าไม่ดีลองมองใหม่ อะไรที่คิดว่าไร้สาระก็อยากให้ลองมองใหม่ เพราะสิ่งต่างๆรอบตัวเรานั้นไม่ว่ามันจะดีหรือร้ายกับเราเพียงไร มันก็มักจะมีประโยชน์กับเราเสมอ ขอแค่เพียงให้เราลองพยายามเข้าใจ ยอมรับและพยายามมองให้เห็นคุณค่าของสิ่งๆนั้น แค่นั้น...ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เรารู้ว่าสิ่งนั้นให้ประโยชน์กับเราอย่างไร...
ใน Clannad นั้นเน้นถึงเรื่องความรักความผูกพันธ์ระหว่างครอบครัวผสมกับมิตรภาพของความเป็นเพื่อนแท้ สังคมที่มีแต่ปัญหา พี่น้องที่เห็นอกเห็นใจ และสหายที่เข้าใจกัน ทั้งหมดเป็นสิ่งที่สอนให้ผู้ชมได้รู้จักกับชีวิตจริง ทั้งอารมณ์สนุกสนานเฮฮา เศร้า หึง โกรธแค้น ดีใจ เสียใจ ยอมรับ ผิดหวังและสมหวัง รวมถึงการพยายามไขว่คว้าความสุขในฐานะมนุษย์ภายในรั้วโรงเรียนเล็กๆแห่งนี้...
อนิเมะเรื่องนี้เปรียบได้ดั่งกับฤดูใบไม้ผลิ(แม้ในเรื่องจะมีทุกฤดูก็ตาม) เพราะสำหรับคนญี่ปุ่นแล้วเวลาที่ดอกซากุระบานคือ"การเริ่มต้นชีวิตใหม่" ชีวิตของโทโมยะจึงถูกเปรียบเปรยให้ค่อยๆเติบโตขึ้นมา ผ่านอุปสรรคต่างๆให้เข้มแข็งขึ้น เพื่อที่จะเรียนรู้ความหมายของชีวิตจริง แม้ที่ผ่านมาเขามักจะพยายามหนีปัญหา แต่สุดท้ายนั้นชีวิตของเขาก็ไม่สามารถหนีสิ่งที่ไม่ชอบไปได้ตลอด
จะดีกว่าหรือเปล่า ? หากยอมที่จะเปลี่ยนแปลงความคิด แล้วหันหน้าเข้าต่อสู้กับปัญหา แทนที่จะหลบหนีไปเรื่อยๆ แม้อาจจะรู้สึกเหนื่อยบ้าง ท้อบ้างหรือเต็มไปด้วยขวากหนาม เพื่ออย่างน้อยตอนสุดท้ายเมื่อเราได้ทำเต็มที่ไปแล้ว ผลลัพธ์ที่ออกมาจะเป็นอย่างไรก็จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจในภายหลัง...ไม่ว่าจะเรื่องไหนก็ตาม !!
