Winter Break

วู้ววววววววววววววววว สอบเสดแล้นนนนนนนนนนนนนนนนนน !!

หลังจากเสดแล้วก็ไปร้อ. . .

ช่วงนี้คนที่มีบลอกก็อัพว่าสอบกันเสร็จแล้ว แถมยังบอกด้วยว่าจะตกวิชาไหน
แหม่ จะไปกังวลทำไม๊ ก็ตกกันทุกปี

ขนาดยังไม่สอบ ผมยังรู้เลยว่าปีหน้าตกชัวร์ๆ
มันจะอ่านทันได้ยังไง มีเวลาแค่ราวๆสองเดือนก่อนซัม แต่ต้องอ่านทุกวิชา
แถมยังต้องรื้อฟื้นพวกวิชาวิทย์ๆทั้งหลาย ทั้งเคมี ฟิสิกส์ ชีวะ

เออ ปลงและ !

ตอนนี้ Winter break ก็ผ่านไปครึ่งนึงแล้ว หลังจากที่เริ่มต้นวันที่ 19 แล้วไปจบลงปีหน้าวันที่ 5 ที่ได้ทำก็ได้ไปเล่นสกีที่ steamboat,Colorado เริ่มจาก . . .

เครื่องบิน(เออ! กุรู้)

ขนของ(เยอะมาก หนักมากมาก)

สามคนนั่นคือโฮส ชา ลา ลา ล๊าา

ระหว่างเดินไป shopping

ระหว่างเดินไป shopping อีกเช่นเคย

แล้วก็ถึง แต่ผมไม่ได้ทำอะไร ดูของไปเรื่อยๆ

แต่ไม่ได้ซื้อ แล้วก็ไปรอขึ้นรถกลับที่พัก

โฮส

ถ่ายกระทันหัน นึกท่าอื่นไม่ออก

หลังจากที่กลับมา จน ณ วันนี้ ก็ไม่ได้ทำอะไรเลย

นอกจากนั่งเล่นเกมกับน้องทุกวัน ทุกวินาทีตั้งแต่ตื่นนอน ยันเข้านอน(เยี่ยม ตากรู เสียหมด)

ยังไงก็ ถ้าใครมีเกมคอมดีๆที่มันแลนได้ เอาแบบที่การฟฟิกไม่ต้องเว่อนะ

คอมตรูมันไม่ได้เอาไว้เล่นเกม ไม่ได้มีการ์ดจอดีๆ (หลังจากที่เจอประสบการณ์โหดล GTA IV แล้วเล่นไม่ได้)

ใครใจบุญโปรดแนะนำ ขอบคุณมาก ขอให้ได้เกรดดีๆ เพี้ยงง

สุดท้ายก็ขอให้เพื่อนๆทุกคน

ตกเคมี(อ่าว)

HoBD

Happy on Birth Day

นี่ก็ผ่านวันเกิดมาราวๆ 5 วันได้ ก็กะว่าจะอัพแต่เผอิญพี่แก้มบอกว่าส่งอะไรมาให้ เลย...

รอก่อน เด๋วค่อยอัพ

ก็รออยู่ว่าเมื่อไหร่จะมา ไม่มาสักที แต่วันนี้เดินเข้าบ้าน มองบนโต๊ะ มองแว่บๆนึกว่าของคนอื่น

มองไปมองมามีภาษาไทย เลยหยิบอ่านดู

เออ ของกรูเอง

เจ๊แก้มเขียนคำอวยพรบนกระดาษเก็บค่าเช่าห้องอพาร์ตเมนท์ เหนจำนวนเงินแล้วรู้สึก...

ทำไมตูไม่อยู่แล้วค่าเช่าห้องมันเท่าเดิม ? นี่ใช้น้ำ ใช้ไฟเผื่อตูด้วยเรอะ !!

หรือพาเพื่อนสองคนนั้นของเจ๊ มาช่วยใช้ไฟใช้น้ำ ?! แต่อย่าห่วง.. ไม่ได้เครียด

เพราะไม่ได้จ่าย

ขอย้อนกลับไปเมื่อ Nov,14 ที่โรงเรียนก็มีคนมา HBD บ้าง แต่ก็ไม่มาก แค่เพื่อนที่คุยด้วยกันบ่อยๆกับอาจารย์ จากนั้นกลับบ้านโฮสก็มา HBD พร้อมกับเค้กชอกโกแลต(ถ่ายรูปไม่ทัน ...มันหมดก่อน)

จากนั้นก็ให้ของขวัญมาเปนเสื้อกันหนาว(หนาวของแท้ ไม่ใช่หนาวของไทย) GAP, ให้เสื้อยืดสีดำมาตัวนึง แล้วก็กระเป๋าตังค์ของ GAP เหมือนกัน

แต่ไม่ได้ฉลองกันวันนั้น เพราะกะว่าจะไปฉลองกันวันเสาร์ เนื่องจากว่าวันเสาร์เปนวันเกิดโฮสพ่อ แล้ววันจันทร์ก็เปนวันเกิด Lee J เลยเลี้ยงฉลองพร้อมกันสามคนไปเลยทีเดียว

เช้าวันเสาร์ นัท(เด็กแลกเปลี่ยนจากไทย(โรตารี)เหมือนกัน) ก็มาที่บ้านให้การ์ดอวยพรมา แล้วก็อยู่คุยเรื่อยเปื่อย แต่ไม่ค่อยได้คุยกันมากนัก เนื่องจากไปเล่น Mario Kart กับน้อง พอตกเย็นก็ไปร้านอาหารจีน เนื่องจากว่าเพิ่งไปร้านอาหารไทยมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เลยเปลี่ยนไปร้านอื่นแทน

สรุปคือไปกัน 11 คน สั่งอาหารมากันเยอะ(ไปมั้ย ?) ก็เคลียร์ไปจนมันเกือบหมด แล้วก็ร้องเพลงอวยพรกันตรงนั้นน่ะแหละ แอบอายเล็กน้อย หลังจากนั้นโฮสของ Lee J ก็ให้เสื้อสีขาวแขนยาวมาตัวนึง(ได้เสื้ออีกแล้ว) พอกินเสร็จแล้วก็กลับบ้านกันไป

วันอาทิตย์ไป downtown เอาไว้จะมาเล่าทีหลัง

วันอังคาร ทาง Rotary เค้าก็จัดงานวันเกิดให้ โฮสแม่บอกว่าเค้าซื้อของขวัญชิ้นใหญ่ให้ แต่ไม่ยอมบอกว่าอะไร

พอตอนเย็นก็ไปร้านที่เค้าจองกันไว้ ทักทายผู้ใหญ่ ขายของช่วย foreign x s club เล็กน้อย คุยกับ bobby สักพักแล้วก็ไปกินอาหาร หลังจากกินเสร็จเค้าก็เรียกให้ไปรับของขวัญ ..

พอรู้ว่ามาของขวัญคืออะไร แต่ยังไม่เหนกับตายังไม่เชื่อสนิท ก็ลองเปิดดู

ปรากฏว่าเค้าซื้อ iPod Nano สีดำให้ ...

iPod เครื่องแรกในชีวิต หลังจากเครื่องเก่าคือ mp3 จอสีดำ อ่านไทยได้ไม่ค่อยเก่ง แถมหูฟัง.. ด้านซ้ายเจ๊งไปเรียบร้อย อืม.. กำลังคิดว่าจะซื้อในเร็วๆนี้ ปรากฏว่าโชคช่วยได้เองซะงั้น

เสร็จแล้วก็เล่นเกม เหมือนการพนันอ่ะนะ โชคล้วนๆ เล่นง่าย ไม่ซับซ้อน แต่.. ชนะยาก

เปนเกมลูกเต๋าประมาณนั้น เอาไว้จะอธิบายทีหลังแล้วกัน

ก่อนไป มีรูปมาให้ดูเล็กน้อย

พวกคำอวยพรที่ได้ทั้งหลายแหล่ ชอบที่สุดก็สมุดเล่มเล็กสีส้มอันนั้นอ่ะ

ใครเขียนมาให้ก็ไม่รู้ แต่รู้อย่างเดียวว่า

ขอบคุณมาก ^^

อันนี้คือของขวัญทีได้มา

ปล. ขอบคุณสำหรับทุกของขวัญและคำอวยพร

ขอบคุณเจ๊แก้ม และ 945'70

นอก รอบสาม

ได้ข่าวมาว่าทาง ตอ. เปิดเรียนแล้วสินะ หวังว่าพวกสองห้องที่เหลือจะมีความสุขกับโรบอทนะ

หลายวันก่อนเข้าบลอกนิว ก็กะจะอ่านตอน 1 นะ พออ่านไปได้ระยะนึงก็ไปทำอย่างอื่นแทน กลับมาอีกวันนึงจะมาอ่านต่อ ..

ตอน 2 มาแล้วเรอะ !!

ตีพิมพ์เร็วกว่าการ์ตูนไม่มีลิขสิทธิ์อีกเมิง !!
แล้วไม่นานตอน 3 และ 4 ก็ตามมาจนเปนนิยายแล้ว น่าเอาไปทำเปนหนังสือนะนิว

เมื่อวานนี้ก็ไปดู football มา Vikings ชนะอีกแล้วว !! จบ

ช่วงนี้ก็ไม่มีอะไรจะเขียนหรอกนะ แต่ก็มานั่งเขียน
บอกตรงๆว่าต้องเค้นความคิดอย่างแรงกว่าจะเขียนได้แต่ละบรรทัด เลยสรุปว่า

ไปดูข้อมูลของผม ทางโรงเรียนกันดีกว่า
(ขอให้ข้อมูลนี้รู้กันเฉพาะคนที่่อ่านนะครับ อย่าเอาไปประจานที่ไหน)
http://www.fhs.d211.org/ จากนั้น ลงมาที่ด้านล่างขวา จะเหนที่เขียนว่า

Online Student Access << คลิกเข้าไปจะขึ้นให้ใส่ User และ Pass ให้ใส่ตามนี้
User : sopajaree๓๒๘๕ *ให้ใส่เปนเลขอาราบิคนะครับ ใส่เลขไทยอย่างน้อยก็มีคนที่ไม่เข้าใจเพิ่มขึ้น(รวมไอ้เบนด้วยป้ะ ?(ฮา))
Pass : 039322419

พอเข้าไปได้ปุ๊บ มองด้านขวาจะมีวงรีสีน้ำเงินๆ อันนั้นคือตัวเลือกที่จะเข้าไปดู หน้าที่อยู่ตอนแรกคือ "Schedule" ถ้าคลิกตรง Course Code (รหัสที่มีสีน้ำเงินขีดเส้นใต้) จะเข้าไปดูคะแนนได้(อย่าตกใจกับความเก่ง)
ที่เหลือก็กดเข้าไปดูกันเอง

จะให้ทำอะไรต่อดี ...อืม ยังรอคนเล่น facebook อยู่เนี่ย (เบนเมิงเล่นป้ะ ?)

เมื่อไม่มีอะไรแล้ว ก็ขอฝาก PV เพลง innocent sorrow ประกอบ anime "D.Gray-man"

http://www.youtube.com/watch?v=Uz7Y-Nw_GdU

นอก รอบสอง

เริ่มจากไหนดี เริ่มจากชีวิตตอนนี้ที่โค-ต-ร น่าเบื่อเลย การบงการบ้านไม่มีอารมณ์อยากทำเท่าเมื่อก่อน (ตอนที่เขียนอยู่นี่ไอ้เบนก็เข้าๆออกๆเอ็มอยู่ได้ คอมฟั่นเฟือนอีกแล้วเร๊อะ!!!!)

อยากกลับแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย

รู้สึกอยากกลับไปเจอเพื่อนสักระยะแล้วมาใหม่ อยู่ที่นี่พูดอังกฤษแล้วทำให้คนขำ ..ไม่ได้! จำได้ลางๆว่าตอนมาใหม่ๆเคยฝันว่าได้กลับไปจัน แล้วก็วุ่นวาย จัดของอะไรกันใหม่ รีบขับรถมากรุงเทพเพื่อขึ้นเครื่องบินแล้วบินไปอเมริกา ตื่นมารู้สึกงงอย่างบอกไม่ถูก(เบน เมิงก็ยังเข้าๆออกๆอยู่ได้)

เมื่ออาทิตย์ที่แล้วเจอเรื่องประหลาดใจในคาบยกน้ำหนัก เผอิ๊ญวันพุธมันดันมาสอบ อันที่จริงก็ไม่เชิงสอบ แต่เหมือนวัดว่าหนึ่งเดือนที่ผ่านมาพัฒนาไปแค่ไหน เดือนที่แล้วก็ลองใส่ด้านละ 45 ดู ปรากฏว่ามันยกไม่ไหว แต่พอมาครั้งล่าสุดกลับยกได้ เปนเรื่องที่ไม่ได้คาดไว้มาก่อน กะว่ายกเล่นๆไม่ได้ก็ช่างมัน

มาถึงตอนนี้เบนก็หยุดเข้าๆออกๆแล้ว สงสัยคอมเจ๊ง อีกนานคงออนได้อีก(ลาก่อนเบน เพือน(ตาย)ยาก)

เมื่อวันพฤหัส ศุกร์ เสาร์เช้าที่ผ่านมา ไปร่วมกิจกรรมของทางโรตารี เปน Halloween party แต่จัดที่ H.D. Jacobs High school ก็ไปพักกับคนอื่นที่ไม่ใช่โฮสสักระยะ ตามจริงแล้วมี AFS ไปด้วยแต่ไม่มาก สรุปก็คือได้เพื่อนอะไรกันมาเรียบร้อย แต่ชีวิตลำบากพอสมควร

พอตอนเย็นก็ไปชำแหละฟักทอง ตัดเปนหน้าอย่างที่เรารู้ๆกัน เผอิญว่าคนที่เปน partner ต้องไปทำธุระที่อื่น กะว่าจะต้องมานั่งทำคนเดียวซะแล้ว ปรากฏว่ามีผู้ใจดีเดินมาช่วย โชคดีไป

วันต่อมาก็กลับบ้านโฮส ไปข้างนอกจนค่ำ แล้วเหนื่อยมาก จึงมาอัพบลอกแก้เหนื่อย

ปล.นอน

ประกาศ

ประกาศ !

เนื่องจากว่าทางทีมงาน Watarase (ซึ่งมีอยู่เพียงคนเดียวและไม่มีใครสนใจ) ได้ปรับเปลี่ยน BG เพียงเล็กน้อย(ที่ไหน) จึงทำให้บางท่านอาจเกิดอาการตาลาย และ วิงเวีนยศีรษะ(เขียนถูกด้วยเว่ย)ได้

จึงขอความกรุณาแสดงความเหนว่าควรทำอย่างไรให้มันไม่ตาลาย เพราะตอนนี้ผมก็เริ่มจะอาเจียนแล้ว ครั.... อือ... อื้ออ...... อึ๊บ !


อ้าาา ลงคอไปเรียบร้อย อร่อยจริงๆ


entry นี้ไม่มีอะไรมาก พอดีปรับเปลี่ยนครับ เลยแจ้งไว้ถ้าหากท่านมีปัญหา(เรอะ!)กับ BG ของกระผม
หากท่านอยากกลับไปอ่านบทความเก่า ควรจิ้มตรงนี้ อย่าจิ้มแรงนะครับ

ขอบพละคุณอย่างสูง

จากทีมงาน(เพียงคนเดียว)

ปล. Love Japan !!

นอก รอบหนึ่ง

หรืออาจจะ นอกรอบ หนึ่ง ก็เปนได้ แต่ทางที่ดีอย่าไปใส่ใจมันเลยดีกว่า
นอกรอบคืออะไร

ไม่บอก งอล

....

จากใจเลยจ๊ะ คือไม่รู้จะทำอะไรดี กะว่าบทความนี้จะมานั่งบรรยายสรรพคุณตัวเอง
แต่ทุกคนก็รู้อยู่แล้วว่าผมเปนคนยังไง จริงมั้ย ?

ชีวิตช่วงนี้ก็ขึ้นๆลงๆเหมือนทุกที ไม่เข้าใจเหมือนกันนะ ว่าทำไม....

Lelouch ต้องตายยย TT
(ถ้าปลายังดูไม่จบ แล้วมาอ่านเจอ บอกได้คำเดียว "ซวย")

ไม่เข้าใจใช่มั้ย ?

เกรดตอนนี้ดูเหมือนจะดี แต่ก็แย่ ได้ A 3 ตัว C- กับ D มาอย่างละตัว ไอ้ที่ C- คือ US history
จำได้คร่าวๆว่า 2 อาทิตย์ที่แล้วมัน B- แต่เนื่องจากขี้เกียจทำการบ้านไประยะหนึ่ง มันเลยออกมาอย่างที่เห็น แต่วิชานี้ชอบครับ อาจารย์(สอน)ถึงใจดี

มาทางชมรมบ้าง อาทิตย์หน้าก็คงต้องไปช่วย foreign x s ตกแต่งห้องสำหรับ Halloween
แต่ไม่รู้จะเอายังไงกับ photo club ดี อาทิตย์ที่แล้วก็โดนชมรมอื่นมายืมใช้ห้อง เลยยกเลิกไปชั่วคราว ส่วนอาทิตย์ก่อนหน้าโน้นก็ไม่ได้เข้า สรุปคือเข้าไปแค่ 2 ครั้ง
ทาง Japanese Culture club หลังจากที่ 4 อาทิตย์ ให้ดูแต่ anime เลยถูกบางท่านเรียก Anime club ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว อาทิตย์ก่อนหน้านู้นมีเปิด เพลง Hare Hare Yukai ทาง Youtube แล้วสอนเต้นกันไปเปนที่เรียบร้อย [ สงสัยเชิญ : http://www.youtube.com/watch?v=mljdpRp41I4 ] แต่ผมไม่ได้ยืนขึ้นไปเต้นหรอกครับ รู้สึกอยากนั่งแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน แต่ head เต้นเก่งมาก เกือบทั้งชมรมผมว่า "Otaku" (แต่ head น่ารักนะ)

อากาศช่วงนี้หนาว เย็น หิมะใกล้ตกแล้ว ปากตงปากแตกกันไปเป็นที่เรียบร้อย ผิวหนังเริ่มกร้าน หน้าลอกเปนขุยๆ เกลื้อนขึ้นตามหลังและหนังหัว เพราะหนาวเลยขี้เกียจอาบน้ำ จะมีดีก็ฟันนี่แหละที่แปรงทุกวัน
(เชื่อมั้ย ?)
เริ่มรู้สึกว่าตัวใหญ่ขึ้น แต่น้ำหนักเหมือนจะเท่าเดิม เรื่อง gym class หลังจากวันแรกที่ไปยกน้ำหนัก วันนั้นจำได้ดี เดินเข้าไปแบบไม่รู้อะไรซักอย่าง อาจารย์แกก็จับให้ผมไปคู่กับคนนึง มันยกทีละมากกว่า 90 pound(รวมน้ำหนักที่ถ่วง 2 ข้าง แต่ไม่รวมน้ำหนัก bar) พอเข้าตาผม มันก็จับ 25 ใส่ให้ 2 ข้าง

แม่เจ้าาา

ไม่ต้องยกหรอกครับ มันไม่ขยับเลย หนักจริงๆ มันเลยเปลี่ยนไปใส่ 5 ให้ เลยดีขึ้น อันนี้ยกได้ แต่มันครั้งแรก ยก bar ขึ้นแบบเบี้ยวไปเบี้ยวมา ..จบสำหรับเรื่องนี้

เมื่อวันศุกร์ Bobby เตะบอลมากระแทกแว่น ปรากฎว่าเลนส์มัน came out (กระแดะ) เลยไปให้ร้านซ่อมให้วันนี้ หลังจากกลับมาก็มาช่วยโฮสขุดสวนพรวนดิน เพื่อปลูกผักชุดใหม่สำหรับปีหน้า คือช่วงหน้าหนาวนี้มันยังไม่เกิด มันจะไปเจริญเติบโตสร้างเนื้อยงเนื้อเยื่ออะไรกันปีหน้า แล้วถึงจะได้กิน

Bobby ก็ชอบให้สอนจั๊ง ไอ้ภาษาไทยเนี่ย แต่เนื้อหาหลักๆคืออยากรู้คำหยาบ คือ ไอ้เราอยู่เมืองไทยก็ไม่ค่อยได้พูดคำหยาบสักเท่าไหร่ มันก็จริงที่ว่าพูดไปก็ไม่มีใครเข้าใจนอกจากตัวเอง แต่ก็รู้สึกไม่อยากพูด มัน มัน

มันอยากพูดกับพวกเมิงมากกว่า

วันศุกร์ที่ผ่านมาก็ไปนั่งคุยกับเพื่อนเกาหลี 2 คน ก็คุยๆกันไป อยู่ดีๆก็บอกว่าให้พูดไทยให้ฟังหน่อย (จะให้พูดทำไม เมิงไม่เข้าใจหรอก) พอพูดไป ก็บอกว่ายาวกว่านี้หน่อย เอาเปนประโยค ...

พวกเมิงไม่เข้าใจอยู่แล้วจะฟังไปทะม๊าย ก็เลยเล่าเรื่องผีให้มันฟัง อืม แล้วมันก็ขำ
ฟังเรื่องผีแล้วขำ มันขำหน้าผมรึเปล่าอันนี้ก็ไม่ทราบ เสร็จแล้วก็รีบหนีไปห้องสมุด ขี้เกียจคุยกับพวกมันและ ฮ่าๆ

วันนี้ตอน 6 นาฬิกา(อีกราวๆ 40 นาที) ออกไปข้างนอก ไปดู show อะไรซักอย่าง การบ้านก็ยังไม่ได้ทำ และก็ยังคงเปนการบ้านของ US history เช่นเคย จะว่าง่ายก็ง่ายแต่เสื**ไม่ทำเอง ฮ่าๆ

ฮ่าๆ ฮ่าๆ จบ ฮ่าๆ(อ่านะ)




ปล. อยากกินกุ้ง อยากกินซูชิ๊ !!!!
ปล2. สำหรับคนที่เล่น facebook สามารถส่ง invite มาได้นะครับ ;D

Why ?

Why is next week AWESOME ??

Because

Monday = Columbus Day no School !!!

Wed & Thurs day = Short Day !!!

แม้เจ้าาา อาทิตย์หน้าแทบไม่ได้เรียน (แอบดีใจ) แต่ปัญหายังอยู่ที่ photography
การบ้านคือถ่ายรูปเงา 30 เงา แม่เจ้าา จะไปหาเงาเจ๋งๆจากไหนล่ะครับ แถวบ้านก็มีแต่ต้นไม้ ดูเหมือนง่ายนะ ถ่ายรูปเงา ...

มันเก็บคะแนนนะเซ่ !! เค้าวัดคุณภาพกับความเปนศิลปะของรูป ซึ่งผม(กุ)ไม่เข้าใจซักนิด

ตัดมาที่เมื่อวาน วันศุกร์ที่ 10 ตุลาคม หลังเลิกเรียน ก็ไป


SIX FLAGS : GREAT AMERICA !!!

ไปสวนสนุกนั่นเองครับ

แหม ไอ้เราก็ไม่ค่อยถูกกับสวนสนุกมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เหมือนตั้งแต่เกิดมาก็รู้ว่าเราไม่ถูกกัน
อย่านะ ออกไปไกล ไกล..

สรุปคือเล่นไป 4 เครื่อง แค่ 4 เครื่องเท่านั้นครับ
*ใน " " คือคำพูดของคนที่ไปด้วย

เครื่องแรก : "เปนเครื่องเล่นรถไฟเหาะพื้นฐาน ไม่มีอะไรมาก เปรียบเสมือนเราเริ่มเดินก่อนจะวิ่ง"

Comment : ผมก็เชื่อครับ เค้าบอกว่าง่าย เอ้า ง่ายก็ง่าย

ถ้าบอกว่าอันนี้เริ่มเดินนา ไม่ต้องเดินแล้ว

ปล่อยกุนอนเหอะ

เครื่องที่สอง : อันนี้ผมจำชื่อได้ว่า Viper "มันจะน่ากลัวแค่ตอนลงขาแรก(1st drop) จากนั้นมันจะไม่มีอะไรเลย แถมยังไม่มีโค้งอีก แค่ขึ้นกับลง แต่ 1st drop จะรู้สึกเหมือนกระเพาะ(กะเพราะ ?) มันขึ้นมาด้านบน"
Comment : เอาว่ะ แค่ขึ้นกับลง แถมอดทนแค่ 1st drop จากนั้นก็สบายแล้ว ทั้งยังได้รู้ด้วยว่าเวลากระเพาะมันเด้งมาด้านบนมันรู้สึกยังไง

ผมก็ขึ้นไปครับ พอเริ่มเคลื่อนไปจนถึงสุดสูงสุดเตรียม 1st drop ก็มีป้ายเขียนติดเอาไว้ จำได้คร่าวๆว่าเช็คเข็มขัด ก็หันไปถามเพื่อนว่ามันอะไร "เช็คเข็มขัด เพื่อกันว่าคนจะไม่กระเด้งตกลงไป"

....

ปล่อยกุกลับไปนะ อย่านะ เอาไอ้ Viper ไวเปรตนี่ออกไปจากชีวิตกุ

มันไม่ทันแล้วครับ พอเริ่มเคลื่นมันก็ดิ่งลงด้วยความเร็วต้นเท่าไหร่ไม่ทราบ ทราบอย่างเดียว

กระเพาะกุจะปลิวแล้ว

พอพ้น 1st drop ก็รู้สึกโล่งขึ้นมาทันใน มันมีทั้งหมด 4 drops ขออธิบายคร่าวๆ
1st : Oh my Godddddddddd !!!
2nd : รู้สึกสบายใจครับ เพราะเค้าบอกว่าหลังจาก 1st drop จะไม่มีอะไรน่ากลัว อืม

ไม่น่ากลัวกระเพาะเมิงสิ

3rd : ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆซักคำให้ลึกซึ้ง ~
4th : ฝากเป็นเพลงสุดท้าย ที่เราจะได้พบเจอกัน ~ (เพลงสุดท้าย Tattoo Colour)

แล้วอย่าเพิ่งคิดว่าขึ้นลงมันจะสบายกว่ามีโค้งนะครับ เพิ่งรู้ว่านั่งแล้วก้นไม่ติดเบาะก็คราวนี้แหละครับ จะบินเอาให้ได้เลย

เครื่องที่สาม : The Dark Knight "....มันเปน sci fi....." พูดยาวครับ แต่ฟังได้แค่นี้
Comment : อันนี้ขอบอกว่าเข้าไปอย่างโง่ๆ เค้าบอกว่ามันจะเปน sci fi ก็เข้าใจว่ามันจะให้ไปดูแบบ Batman ไรงี้ เหมือนโชว์อ่ะ ก็เข้าไปต่อแถว พอจะถึงทางเข้าตาผมมันก็ดันไปสะกิดตัวหนังสือด้านหน้า

To Trian

แม้เจ้าาาาา มันเปนรถไฟเหาะนี่หว่า ก็เต็มที่เลยครับ อันนี้เปนแบบเล่นด้านใน แล้วทำรางแบบว่า จะหักโค้งตัว U ไปถึงไหน ถ้าครั้งเดียวจะไม่บ่นครับ

มันล่อไป 5 ครั้ง แต่อันนี้จบเร็วมากเพราะอยู่ด้านใน ไม่ค่อยมีพื้นที่

เครื่องเล่นสุดท้าย : Raging Ca.... มัน Ca อะไรซักอย่างนี่แหละครับ จำไม่ได้ และอันนี้ไม่มีใครพูดถึงมัน
Comment : ไปโง่รอบสอง ไม่ทราบว่าเค้าจะไปไหน ก็เดินตามเค้าไป คิดว่าจะไปหาอะไรกิน
พอไปถึงก็เข้าใจครับ ว่ากุได้กินยาแน่ๆรอบนี้

มันจะเปนเหมือนกะละมังให้นั่ง 2 คน แล้วก็ไหลไปตามรางที่น่ากลัวตามปกติของมัน แต่มันจะมีจุดนึง หักโค้ง แล้ว ไอ้ที่นั่งเหมือนกะละมังมันจะ หมุน หมุน หมุนซ้าย หมุนขวา

หมุนทำหน้าแข้งเมิงเรอะ

พ่อเปนเครื่องปั่นไง๊

แหม่ เหมือนจะคลุกเคล้ากุให้อร่อยก่อนตาย
โคตรน่ากลัวเลย ตอนนั้นบอกกับตัวเองว่า "ผมจะสนุกกับเครื่องเล่นนี้เปนอันสุดท้าย จากนั้น พอ"

แล้วทุกเครื่องเล่นมันจะมีถ่ายรูประหว่างเล่น ขอเถอะครับ ช่วยใช้ photoshop หรือถ้าท่านใช่ไม่เปนก็ paint ก็ได้ครับ หรืออะไรง่ายๆที่่มันแต่งรูปได้ ขอนะครับ

ลบหน้ากุออกไปที ไม่ก็ลบรูปทิ้งไปเลย

จากนั้นก็เดินเล่น ช่วงนี้มันมี Halloween ไงครับ ก็จะมีคนแต่งตัวเปนผีมาหลอกคนเดินไปมาระหว่างทาง


แม่เจ้าา หลุดจากเครื่องเล่น ยังต้องมาเจออะไรสยองระหว่างเดินอีก !
แล้วก็ไปซื้อตั๋วเข้าบ้านผีสิง(ตั้งเอง จำชื่อไม่ได้) จะบอกว่า

โคตรน่ากลัวครับ แต่ทำดีมากๆ เดินคนเดียวล่ะตายแน่นอน เอาคนมาเล่นจริงๆ แล้วประทับใจ zone นึงมาก มันจะตั้งกระจกเงาด้านซ้าย ขวาทำเปนทาางเดิน แล้วทำไฟกะพริบ กะพริบแบบ แว๊บ(สว่างจ้า) แล้วหยุดช่วงนึง แล้ว แว๊บ ใหม่ ความถี่การกะพริบไม่คงที่ครับ

แล้วอย่างที่รู้ๆ ถ้ากลัวก็หรี่ตาเดินได้ แต่ zone นี้ทำไม่ได้ มันต้องมองทางตลอด ไฟก็กะพริบ ด้านข้างเปนกระจก ไม่อยากเดินชน

เฮ้ออ เจออะไรตามข้างทางเต็มไปหมด น่ากลัวพอๆกับไอ้เครื่องเล่นกะเพราะบินเลยครับ

แต่จากใจเลยคือสนุกและประทับใจมาก ทำดีมากๆ
แต่ไม่ได้ถ่ายรูปมาเพราะ มันมืดทั้งยังไม่มีเวลาว่างด้วยครับ

จากนั้นก็กลับบ้านด้วยเวลา 0.10 am ดึกมาก ไปตั้งแต่ 5.15 pm


พูดถึงเรื่องเวลาของที่นี่นะ ขนาดถามว่ารถนักเรียนจะมากี่โมง

"6.57 am" คือถ้าคนไทยก็บอก 7 โมงไปแล้วล่ะ จริงมั้ย ? ไม่ก็ 6.55 มันไม่มีเศษ 7 ออกมาแน่นอนอ่ะ


ปล. อยากไปงานสัปดาห์หนังสือ
ปล2. อีกไม่นานหิมะก็ตกแล้ว

Photography

หลังจากที่เปลี่ยนวิชาเรียนกันเปนที่เรียบร้อย
ชีวิตก็ดูจะเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ ดูเหมือนจะดีขึ้นมั้ย ?





ไม่เลย





พอมันเริ่มจะดี เหมือนยืนอยู่นานกำลังจะได้นั่ง มันก็เหมือนจะมีอะไรแหลมๆมาแยง*** ทำให้นั่งไม่ได้ มิหนำซ้ำยังเจ็บ***อีก

กลับมาเรื่องของ photography ดีกว่าครับ หลังจากเรียนไปกันหลายอาทิตย์ ก็ต้องทำงานไปบ้าง เรียนไปบ้าง ฝึกเองไปบ้าง ทั้งนี้ทั้งนั้น ในช่วง 2 อาทิตย์ที่ผ่านมาก็มีงานมาให้ทำ โดยงานแรกคือ

เอาลวดที่กั้นหน้าแพะออกไป

หลังจากทำไปได้ส่วนหนึ่งก็ออกมาดังนี้

เผอิญว่ามันยังไม่เสร็จสมบูรณ์ครับ ของที่เสร็จแล้วลืมใส่ jump drive มา(ทำเสร็จวันนี้ในคาบ)
งานต่อไปคือ

ทำให้ภาพนี้ใหม่ขึ้น โดยออกมาได้ดังนี้

นั่งทำไประหว่างอัพบลอก บอกตรงๆว่าอาจจะไม่เนียนพอ เนื่องจากเพิ่งทำครั้งแรก พรุ่งนี้ต้องเอางานภาพเก่านี้ไปส่งแล้ว ยังทำไม่เสร็จเลย (ดูขาสิ)

รู้สึกมีงานอีกเยอะกับวิชานี้ แต่

ลืมไปหมดแล้วว่ามีอะไรบ้าง

แต่โดยรวมช่วงนี้สุขสบายดี พรุ่งนี้เด็ก Germans จะกลับกันแล้ว วันนี้ Leo มาลาด้วยครับ แถมมีการบอกส่งท้าย

"I like you"

...

อาทิตย์ Homecoming ก็ผ่านไป จำได้เลยว่ามีวันนึงให้แต่งตัวเปน Rock Star
บอกตรงๆว่ามัน ล็อคสายตา ผมจริงๆ

แม้เจ้าาาา จะแต่งไปทะเลหรืออย่างไร ตอนเช้าๆนี่ ไม่หนาวหรือคนดี ?

แทบไม่มีอะไรปิดเลย ....

ปล. Next week is AWESOME !!!!

I hate this Week !

I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week I hate this Week



เริ่มต้นได้น่าตื่นเต้นดีนะ
แต่ผมไม่ตื่นเต้นด้วยหรอกครับ


หายนะชัดๆครับ อาทิตย์นี้
เริ่มจาก

ไม่สามารถไปงาน Homecoming Dance ได้ เนื่องจาก Rotary Conference
ไม่ได้ทำโปสเตอร์เนื่องจากไม่มีเวลาทำ ใช้ทั้งวันหยุดไปกับคนใน Rotary
ดันเผลอลบ presentation จากเครื่องตัวเองไป แล้วไม่มีเวลาไป copy ที่โรงเรียนแล้ว ไม่อยากทำใหม่ !
จะออกไปซื้อ jacket แต่เวลาไม่ค่อยจะมีเลยไปได้ร้านเดียวและไม่ได้ซื้อ
มีการบ้านค้างๆคาๆอีกเยอะแยะ แต่ต้องใช้วันหยุดที่จะมีถึงนี้กับการประชุม
และอื่นๆอีกมากมาย

อาทิตย์นี้เรื่องซวยเยอะแยะ ซวยทั้งนั้น !!


ยังดีที่วันอังคารมี



Japanese Culture Club



ปล. ผ่านไปเร็วๆนะครับ อาทิตย์แห่งหายนะ

Japanese Culture Club

หลังจากที่ได้โอ้อวดกันไปเป็นที่เรียบร้อย เรื่องที่ผมจะเข้าร่วม Japanese Culture Club

วันนี้หลังเลิกเรียน เวลา 3.00pm ก็ได้เดินเข้าไปในห้อง 236 เพื่อสมัครเป็นสมาชิก

ก็เข้าไป แล้วก็ไปถามๆเค้าว่ามาถูกคลับรึเปล่า หรือจะถูกขับไล่(ฮากริบ)


หมายเหตุ* มังงะ คือ หนังสือการ์ตูน ย้ำว่าหนังสือ เป็นเล่มๆอ่ะครับ
แต่ไม่หนาเท่าหนังสือพระพุทธหรอกผมว่า

พอเข้าไปได้สักระยะ ก็เริ่มมีคนตามเข้ามา เข้ามา จนคนเต็มห้อง

มีคนแต่งตัวเหมือนหัวหน้าหน่วยใน bleach ซึ่งผมก็ไม่ทราบว่าแต่งมาทำไม

หลายๆคน ..คง








ไม่เข้าใจ ใช่มั้ย ? ว่าผมพูดเรื่องอะไร

จากนั้นก็มีคนเข้ามาทัก แล้วก็คุยกันไป ปรากฎเค้าจำได้ว่าเราไป assembly เมื่อวันศุกร์ ก็ดีนะ

บางคนก็จำได้ บางคนก็จำได้แต่รูปอาหาร- --ทำเปน powerpoint ไปน่ะครับ

พอถึงเวลาก็มาประชุม พูดกันถึงเรื่อง shonen กับ shojo

Shonen คือมังงะผู้ชาย
Shojo คือมังงะผู้หญิง

พูดถึงมังงะนี่ บางเรื่องเรารู้จัก เพียงแค่ภาษาไทย พอพูดชื่ออังกิดปุ๊บ งงปั๊บ
ต้องเหนภาพถึงจะจำได้

บางเรื่องตัดสินไม่ได้ว่าจะให้ผู้ชายหรือผู้หญิงดี ซึ่งตามความเหนอาจจะเปนเพราะช่วงแรกๆ สนพ. ต้องการขายเปนกลุ่มๆไป แต่พอหลังๆ คนมันจะเปลี่ยนไปมั้ง คิดว่านะ

ผู้ชายก็เริ่มจะเปนหญิง (เหมือนแกอ่ะ!!)
ผู้หญิงก็เริ่มจะเปนชาย

มันเลยทำให้ค่านิยม ความชอบมันเลยเปลี่ยนไป ซึ่งเดี๋ยวนี้ สนพ. มักจะไม่แยกชายหญิงแล้ว แต่ สนพ.บงกชยังคงแยกอยู่บ้าง แต่ก็แปลกที่ว่าบงกชพิมพ์มังงะสำหรับผู้หญิง แต่มันดั๊นมีผู้ชายไปอ่านซะนี่

(ตูก็หนึ่งในนั้น)

หลังจากนั้นก็เปิด youtube เพื่อดู openning theme ของ anime
แล้วก็คุยกันว่า shonen หรือ shojo

เปิดไปราวๆ 6 อัน ซึ่งก็เต็มใจฟังและดูอย่างยิ่ง จากนั้นก็เอาเรื่อง cowboy bebop มาเปิด
มีการเถียงกันว่าจะเปิดแบบ eng หรือ jap แล้ว sub eng ดี ซึ่งผมคิดว่าอย่างหลังจะดีกว่าเพราะเสียงต้นตำรับมันได้อารมณ์กว่า













ไม่ใช่ร๊อก มันฟังอังกิดไม่ออก

และแล้วก็ได้ดูแบบ eng จริงๆด้วย แต่แอบดีใจที่ดูโดยรวมรู้เรื่อง เพราะอนิเมะชอบทำให้พูดช้าอยู่แล้ว
แล้วก็มีแจกเค้กก้อนเล็กๆกับ soda candy

ไอ้ soda candy นี่ ทำปากเหมือนโดน Burn(Mana)

แต่ที่สุดแล้ว ก็อยากบอกว่า



















อยากไปคลับนี้ทุกวันโว้ยยยย

ปล.งานเริ่มเข้ามาเรื่อยๆ เนื่องจากไปเที่ยวบ่อยเกินไป

เปลี่ยน !?

จะเล่าจากตรงไหนก่อนดีผมก็ไม่ทราบ เริ่มจากตารางเรียนของผม(ถูก)เปลี่ยนเรียบร้อยแล้ว โดยเหตผลที่เปลี่ยนคือมันง่ายเกินกว่าที่จะเรียนได้ และ ยากจนถึงใช้ทั้งชีวิตก็ไม่เข้าใจ

เปลี่ยนเลขจาก Trig/pre cal => Trig/AP Cal A

เปลี่ยนคอมพิวเตอร์จาก AP Com Sci => photography

โดยเลขนั้นเรียนเหมือนเดิมในเรื่องแรก ส่วนเรื่องที่สอง AP Cal A จะเปนยังไงนั้นก็ต้องติดตามกันไป อาจจะเรียนไม่ได้ แต่ก็เปลี่ยนแมร่งไม่ได้แล้ว(สาด)

เนื่องจากผมไปบอกผู้ดูแลเราว่าอยากเรียนอะไรเกี่ยวกับรูปหรือ photoshop ท่านเลยจับผมใส่ใน photography

โดยรวมแล้วสนุกดี ไม่เครียด สอนเกี่ยวกับการถ่ายรูปเล็กน้อย ที่เหลือสอนเกี่ยวกับการแต่งรูปให้ดูดีขึ้นใน photoshop (ผมคิดว่าผมไม่ต้องแต่งก็ดูดีอยู่แล้วนะ)

เนื่องจากต้องเปลี่ยน 2 วิชา ทำให้ตารางเรียนต้องเปลี่ยน วิชาสลับผสมปนเปกันมั่วไปหมด สุดท้ายคาบอังกิดก็ต้องเปลี่ยน ที่เปลี่ยนอย่างหนักคือ เพื่อน !!

คาบอังกิดมีผู้ชายแปดคนและผู้หญิงหนึ่งคน หนึ่งคนเท่านั้น ! และเพื่อนแต่ละคน ผมกล้ารับประกันเลยว่าไม่กามก็หื่นสุดๆ (คุณกำลังคิดว่า "ก็เหมาะกับมึงดี" อยู่รึเปล่า ?)

ตัวอย่าง : เรียนๆอยู่ก็ทำเสียง ... [ ผมไม่อยากเปลี่ยนบลอกนี้เปน ฉ 18+ ] หรือไม่ก็พูดว่า Give me more more more more ..... อะไรเทือกนี้ (อ่านเฉยๆผมเข้าใจว่าบางคนไม่เข้าใจ เอาไว้เขียน e-mail ลงในคอมเมนท์ แล้วผมจะอัดเสียงแล้วส่งไปให้นะครับ)

ด่วน สินค้ามีจำนวนจำกัด !

ส่วนเมื่อวันพุธที่ผ่านมา ผมสอบเลขไป ได้ 43/50 คือมันไม่ยากหรอกครับ แต่ผิดแบบฉลาดไปหน่อย ถ้าผิดแบบนี้ที่เตรียม ผมยอมลาออกเลย

ข้อแรก : เขียนมุมสลับกันจาก A เป็น B (-3)

อีกข้อ : ต้องเขียนว่า no triangle แต่ไปเขียนว่า undefine (-1)

อีกข้อ : อันนี้ผิดโดยความไม่รู้เอง ซึงยังไงก็ไม่ได้เต็มอยู่แล้ว ข้อนี้ผิดชัวร์ๆ (-3)

เรื่องในห้องเรียนก็หมดไป แต่ เดี๋ยวก่อน !

ยังมีเรื่องหลังเลิกเรียนอีก ..

Club นั่นเองง

Club ที่เปนสมาชิก : foreign exchange student club, photography club
Club ที่(จะ)เปนสมาชิก : Japanese Girl club

ผิดครับ ที่จริงคือ Japanese culture club - สมัครอังคารหน้า

เหตุผลที่เลือก club นี้ เพราะด้านล่างกระดาษที่เขียนโฆษณาชมรมมันเขียนไว้ว่า

Manga, Anime and More !!

ที่จริง host mom บอกว่าไม่อยากให้กลับบ้านเร็ว ให้หาอะไรทำหลังเลิกเรียน ผมก็ไม่มีทางเลือกครับ ที่จริงก็ไม่อยากเข้าคลับนี้หรอก

จริงจริ๊ง

สรุปคือมีแค่วันจันทร์กับศุกร์เท่านั้นที่ไม่มีคลับอยู่

เมื่อวันซักวันที่ผ่านมา foreign x s club ได้พา German x s เข้าไปทำมักกะโรนี&ชีส (อยากกินสิเบน) ผมก็เข้าไปร่วมด้วย ที่จริงผมก็เคยคุยกับพวกนั้นแล้ว และก็ได้เพื่อนจาก german มา 3-4 คน แต่ที่คุยบ่อยก็แค่คนเดียว มีรูปมาให้ดู

ชื่อ Leo แต่เวลาออกเสียงออกแนว ริว+เรียว

อันนี้คือผลผลิตที่ได้ ได้ประมาณนี้ แต่ 5 ชาม + ไอศครีมรูทเบียร์

โดยสรุปแล้ว ผมทานไปแค่ชามเดียวเท่านั้น แต่ไอศครีมรูทเบียร์ทานไป 2 ถ้วย และยังมีขนมอีก 2 อย่างแต่ผมไม่ได้ถ่ายรูปมา บอกตามตรงว่าเลี่ยนมากๆ มีแต่ของหวาน เลยทานได้นิดเดียว แถมยังต้องกลับไปกินมื้อค่ำที่บ้านอีก ผมไม่กล้าทานเยอะหรอกครับ

ปล. สำหรับผู้ที่สนใจสินค้า "เสียงตัวอย่าง" ต้องขออภัยเนื่องจากสินค้าหมดแล้ว

ปล2. ชีวิตนี้มีแต่การท่องเที่ยว

ไม่มีซักอาทิตย์ที่ผมได้อยู่บ้านทั้งอาทิตย์เลย(สาด) จึงส่งผลให้

ทำการบ้านไม่ทันแล้ว(สาด สาด สาดดดดดดด)

เสียงเพลงที่ขับร้อง ..ในสายลม

คิดอะไรอยู่ ? คาดหวังอะไรอย่างงั้นหรือ ?

หรือกำลังรอบางอย่างที่ไม่มีวันมาหา ... ?

คุณเคยรู้สึกไหม ว่าบางครั้งก็ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร ไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกอย่างไรกันแน่

ผมก็ไม่ทราบว่าตัวเองเปนอะไร ทั้งๆที่อะไรมันก็คล้ายๆเดิมอยู่ทุกๆวัน อะไรมันก็เหมือนเดิม แค่..


ดูเหมือนเราจะคาดหวังอะไรมากขึ้นเท่านั้น ...

ตัวผมนั้นไม่ได้คาดหวังให้อะไรเก่าๆมันย้อนกลับมา ไม่ได้คาดหวังให้ทุกคนมาใส่ใจ หรือเข้าใจว่าผมรู้สึกอย่างไร เพียงแค่

ผมคาดหวังให้ตัวผมรู้ว่า ผมต้องการอะไรกันแน่ ในตอนนี้


เด็กชายคนหนึ่ง เดินอยู่บนถนนที่ไม่มีจุดสิ้นสุด ท่ามกลางทางแยกที่มากมาย อะไรเปนสิ่งที่ทำให้เด็กชายคนนั้นเดินต่อไป ? เดินต่อไปเพื่อ ..อะไร

ไม่นานนัก ก็ได้เจอกับตัวตลกผู้หนึ่ง กำลังเดินอยู่บนทางแยกที่เขียนว่าความต้องการ เด็กชายไม่ได้ถามอะไรตัวตลกผู้นั้น แค่มอง มอง มอง จนตัวตลกนั้นเดินไกลจนลับขอบฟ้า

เด็กชายคิดว่า"ความต้องการ อย่างนั้นหรือ?" เมื่อคิดได้ดังนั้น เด็กชายเลือกที่จะเดินไปบนถนนความต้องการ

ตลอดทางที่เดินเข้ามาในถนนความต้องการ เด็กชายพบกับผู้คนมากมาย บางคนยังคงเดินต่อไป ทั้งนำหน้าและตามหลังเด็กชาย ..แต่บางคนหยุดนั่ง คุย เล่นหรือนอนโดยไม่คิดที่จะเดินต่อไป อาจจะเพียงเพราะไม่อยากเดินบนถนนที่มีทางแยกอีกต่อไป จึงหยุดอยู่แค่นี้ เด็กชายจึงคิดว่า"ก็ดีนะ ได้หยุดพัก ไม่ต้องเดินให้ลำบากอีกต่อไป ได้มีเพื่อนคุยมากมาย ทั้งยังได้นอนอีกด้วย"

แต่ทันใดนั้นเองเด็กชายก็เหลือบไปเห็นหญิงชราคนหนึ่ง กำลังนั่งอยู่ตามลำพัง เด็กชายจึงเดินเข้าไปหา และถามว่า"คุณอยู่ตรงนี้มานานแล้วหรือ ทำไมไม่ไปคุยกับคนอื่นๆล่ะ ?"

... ไม่มีเสียงตอบกลับจากหญิงชราผู้นั้น
ท่ามกลางความเงียบที่ยาวนาน ก็มีเสียงกระซิบขึ้นมาว่า"นานแล้ว นั่งมานานมากแล้วล่ะ นานจนไม่สามารถจะไปไหนได้อีกแล้วล่ะ"

เด็กชายประหลาดใจกับคำตอบ

"คนเหล่านั้นมักจะเล่าเรื่องความต้องการของตัวเอง โดยมีความสุขกับการเล่าให้คนอื่นฟัง แต่พวกเขา...ไม่เคย.....มา" เสียงของหญิงชราถูกกลบด้วยเสียงหัวเราะของผู้คนที่คุยกันเรื่องความต้องการของตน

เด็กชายรู้สึกงุนงงกับสิ่งที่หญิงชราตอบ เด็กชายยังไม่รู้ว่าตัวเองควรทำอย่างไรต่อไป

ทันใดนั้นตัวตลกที่เด็กชายเห็นบนถนนความต้องการ ก็เดินผ่านเด็กชายไป เดินไปจนเจอทางแยก แล้วตัวตลกก็เดินไปบนทางแยกที่เขียนกำกับด้วยตัวหนังสือสีเทาเข้มว่า"ความพยายาม"

เด็กชายจึงคิดที่จะตามตัวตลกไป แต่ก็ลังเลว่าจะหยุดพักที่นี่ดีหรือไม่ แต่ด้วยผู้คนที่เดินบนถนนอันมากมาย ผู้คนที่ตั้งหน้าตั้งตาเดินโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ทำให้เด็กชายคิดที่จะเดินต่อไป ผู้คนเหล่านั้นเข้าทางแยกที่แตกต่างกันไปมากมาย แต่มีจำนวนไม่มากนักที่เดินเข้าไปในความพยายาม

เด็กชายตัดสินใจตามตัวตลกไปในความพยายาม

เมื่อเดินเข้ามา เด็กชายพบว่าผู้คนบ้างทำหน้าตามีความสุข ยิ้มแย้มแจ่มใส และเดินไปบนทางแยกที่เขียนว่า"สิ่งที่ต้องการ" แต่บ้างมีหน้าตาที่เศร้าหมอง ร้องไห้ และอยู่บนความทุกข์ ไม่คิดที่จะเดินต่อไปไหนอีกต่อไป ...

เด็กชายไม่เข้าใจว่าทำไมผู้คนถึงได้มีทั้งความสุขและทุกข์บนเส้นทางนี้ แต่ทันใดนั้น เด็กชายสังเกตเห็นชายผู้หนึ่ง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเศร้า แต่แปลกตรงที่

ชายผู้นั้นยังคงเดินต่อไป

เด็กชายจึงวิ่งเข้าไปหาและถามว่า"ทำไมคุณถึงยังเดินต่อไปได้ ทั้งๆที่คนอื่นเขาไม่สามารถที่จะไปไหนได้อีกแล้ว"

"ตามมาสิ" คำตอบสั้นๆของชายผู้นั้น

เด็กชายเดินตามชายผู้นั้นไป จนพบทางแยกอีกทางหนึ่ง

"ทางนี้แหละ ทางที่คนเศร้าอย่างพวกเราควรจะเดินต่อไป"

ทางนั้นเขียนกำกับชื่อไว้ว่า"ความหวัง"แต่ข้างใต้ตัวอักษรนั้นมีตัวหนังสือที่ดูเล็ก เรียบง่าย ถูกเขียนเพิ่มเติมด้วยสีแดงไว้ว่า"แก้ไข จากความล้มเหลว"

เด็กชายจึงถามว่า"มีแค่ทางเดียวหรือ ?"

ชายผู้นั้นไม่ตอบ และยังคงเดินต่อไป เด็กชายยังคงตามชายผู้นั้นไปเรื่อยๆ

เดิน เดิน เดิน เดิน เดิน เดิน

และชายคนนั้นก็หยุดเดิน หยุดอยู่หน้าทางแยกทางหนึ่ง ทางแยกที่ดูสวยงามกว่าทางแยกใดๆ และดูเหมือนว่าจะไม่มีทางแยกใดๆอีกต่อไปบนเส้นทางนี้

"เส้นทางเดินนั้นมีมากมาย เพียงแต่จะมีสักกี่เส้นทาง ที่จะได้พบกับถนนสิ่งที่ต้องการ"

ใช่แล้วล่ะ สิ่งที่ต้องการ ชื่อของถนนสายนี้ ถนนที่ไม่มีทางแยกใดๆอีก

เด็กชายจึงเดินเข้าไปกับชายผู้นั้น เดินไปเรื่อยๆ จนถึงทางออก

เด็กชายพบผู้คนจำนวนมาก ผู้คนเหล่านั้นมีความสุขบนสิ่งที่ต้องการ สิ่งที่มีตัวตนไม่ใช่เพียงแค่คำพูด

เดิน เดิน เดิน เดินมองไปเรื่อยๆ จนเจอกับต้นไม้ใหญ่ต้นนึง จึงเข้าไปนั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ แล้วเด็กชายก็คิดว่า"ถึงเวลา ..พักแล้วสินะ"

ทันใดนั้นก็มีลมพัดเข้ามา เด็กชายได้ยินอะไรบางอย่างในสายลม อะไรบางอย่างที่ไพเราะและทำให้มีความสุข เด็กชายคิดว่าเสียงนั้นคือเสียงเพลง

เสียงเพลงที่เขาต้องการ

เสียงเพลงที่ขับร้อง ..ในสายลม

แล้วเด็กชายก็หลับไป

ปล.ฝากเอาไว้หนึ่งภาพ

P e P P e R

ผมไม่ทราบว่าจะเขียนอะไรใน entry นี้ดี

วันนี้ผมตื่นมาตอนประมาณ 8 นาฬิกา ก็เล่นคอมตามปกติของคนไม่มีอะไรทำ(ไม่มีสอบช่วงนี้) แต่อย่างว่าแหละ ไม่ใช่ว่าจะว่างทั้งวัน ตอนบ่ายต้องออกไปช่วยงานของโรตารี ..งานหนักจริงๆครับ
พูดถึง 2-3 วันมานี้ ป่วย ไม่ทราบสาเหตุ เหตุอาจจะเกิดจากความเหงา

...


!! เข้าเรื่องดีกว่าครับ วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้าน อยู่กับ Pepper (อีกแล้ว) พอราวๆ 10 โมงมันก็เห่า แบบไม่ทราบสาเหตุ เหตุอาจจะเกิ....

...


ผมก็เลยลงไปดู ปรากฏว่ามันอยากออกไปข้างนอกเท่านั้นเอง แต่ฝนตกอยู่ แต่ก็จำใจให้มันออกไปเพราะสงสาร(ที่จริงรำคาญ) เสร็จแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าเคอยากเหน ก็เลยไปถ่ายรูปแล้วก็มีอัพบลอก

และ ณ ปัจจุบัน ...หล่อนยังคงเห่าไม่หยุด

จบด้วยประการ ฉะนี้


ปล. โชคดีกับ final นะครับ
ปล2. WELCOME WINTER !!
ปล3. มองมือข้างขวาของคุณสิครับ .. . ไม่มีอะไร

เธอไปเก็บมาจากข้างบ้าน แล้วเอามากินในห้อง Bobby

เอ้ายิ้มมมม :) (หลับตาทำไมครับ ?)

อยู่ไหน

เพื่อนตู

อยู่นี่เอง !!

อ๊ะ เข้าใจผิด เหนว่าหน้าคล้าย

บทความนี้ไม่มีเวลา(เขียน)

ก่อนอื่น ต้องขอประทานอภัยที่ entry นี้ไม่ได้กล่าวถึง .... Pepper

เนื่องจากผมยังไม่ได้ถ่ายรูปมัน และที่สำคัญ ผมไม่มีเวลาอัพบลอก เพราะไม่ว่างทั้งเสาร์-อาทิตย์กันเลยทีเดียว

วันเสาร์ผมไป Inbound meeting ของทางโรตารี มีนักเรียนแลกเปลี่ยนทั้งหมด 21 คนใน District 6440 นี้ ซึ่งมีคนไทยอยู่ 2 คน เริ่มจากรายการแรกคือนั่งฟัง แล้วก็หลับไปโดยปริยาย ฟังก็ฟังออก แต่มันยังไม่ถึงกับว่าฟังปุ๊บเข้าใจปั๊บ ยังมีการ translate ในหัวสมองอยู่บ้าง ซึ่งแน่นอน จะให้ทำงานต่อเนื่องกันเปนเวลาหลายๆชั่วโมงคงเปนไปไม่ได้ ยังต้องมีการพักบ้าง ...

พูดถึงก็มีเพื่อนจาก slovakia คุยด้วยตลอด รู้สึกคล้ายจะเข้ากันได้ดี และมักจะฮาตลอดเวลา ทีนี้พูดถึงคนอื่นบ้าง ...คงไม่พ้น French Girl !!! ผมกะว่า ผมคงต้องไปฝรั่งเศสแล้วล่ะ .. ?!

กิจกรรมมีมากมาย ส่วนรูปนั้น ..อย่าดูดีกว่า ไม่ค่อยได้ถ่าย แล้วดันไม่มีรูปรวมอีก อันนี้เศร้า ต้องไปขอทีหลัง ได้เมื่อไหร่แล้วจะลง ...เอ้อ ! มีรูปรวมอันเก่าอยู่ แต่มันไม่เหนหน้าผมเท่านั้นเอง ..ไปดูกันเอาเอง
(บอกทีผมอยู่ไหน)

อันนี้คือ pool party- --ยังจำกันได้ใช่มั้ย ? ส่วน French Girl อยู่ไหนน่ะหรอ อืม..ซ้ายมือ(ซ้ายจากรูปไม่ใช่คน)ของผู้หญิงที่ใส่ jacket สีชมพูู

ผมจำชื่อได้หมดทุกคนแล้ว(คิดว่า) แต่จำยากพอสมควร เพราะสำเนียงแต่ละประเทศก็ต่างกัน ซึ่งยากต่อการจดจำอย่างมาก

พูดถึงโรงเรียนบ้าง- -- ผมจะเปลี่ยน math กับ computer ซึ่ง math คงเอายากกว่า แต่ computer คงง่ายขึ้น ตอนนี้ยังไม่ได้เรียน เอาเปนว่าเรียนแล้วจะมาบอกแล้วกันครับว่าเปนยังไง แต่แน่นอน weightlifting ยังคงอยู่ !!

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาก็ไปซื้อรองเท้าใหม่ ... 83 $ (อ่ะสาด) แต่ได้ลดเหลือ 70$ ช่วยได้มากเลยทีเดียว แถมวันนี้ตอนไป meeting ของโรตารีตอนเช้า ...ทุกๆครั้งจะมีการแจกเงินโดยมี 3 ขั้นตอนดังนี้
1. ซื้อ Ticket ซึ่งเงินที่จ่ายเปนการช่วยทางสโมสรที่นั่น สามารถซื้อน้อย-มากได้ตามพอใจ
2. จับ Ticket ซึ่งจะมีเลขตรงกับ ticket ของใครสักคนในนั้น- --ผมรับหน้าที่จับทุกครั้ง
3. จับลูกแก้ว คนที่ถูก ticket(ตามข้อ 2.) จะต้องเสี่ยงดวงอีกครั้ง โดยจะให้จับลูกแก้ว ถ้าได้สีขาวจะได้เงินเยอะมากแต่ผมจำไม่ได้ว่าเท่าไหร่ แต่ถ้าได้สีอื่นจะได้น้อย ถ้าจำไม่ผิด 5$ ล่ะมั้งครับ โดยมีลูกสีขาวลูกเดียวแต่มีสีอื่นมากกว่าสิบลูก- --ผมเปนคนจับเช่นเคย

ผมจับมาตั้งแต่่เข้า meeting ครั้งแรก ซึ่งไม่เคยได้สีขาวเลย ! แต่... วันนี้ มันได้สีขาว!!! กลายเปนว่าคนที่ถูก Ticket ได้เงินเยอะไปโดยปริยาย... ผมก็ไม่ได้นึกอะไรแค่สนุกๆไป พอกำลังเดินไปหาน้ำดื่ม พรึ่บบ!! เค้าให้มา 20$(ในหัวมีการคำนวณทันที 20x30=600) เหมือนใช้ชีวิตอยู่ดีๆมีเงิน 20$ ลอยมาตรงหน้า !!!!

อ้อมีอีกเรื่องนึงครับ เรื่อง Internet จำได้มั้ย ? ตอนนู้นผมบอกว่ามันช้า ... พรึ่บ !! เรามาดูกันดีกว่า

เร็วถูกใจวัยรุ่นอย่างผมพอสมควร ..แต่ยังไงก็รัก internet ที่ TU มากกว่า เพราะมันแรงกว่านี้อีก !



ปล.คิดถึงทุกคน
ปล2. เจอกัน ณ จุดตัดของพรหมลิขิต

William Fremd HS

Homepage http://www.fhs.d211.org/

เมื่อพูดถึงโรงเรียน ...คุณนึกถึงอะไรเปนอันดับแรก ??

อาจารย์ เพื่อน เรียน การบ้าน หรือ เพศตรงข้าม(ผมเลือกอันนี้) ?

ผมเปิดเรียนมาได้เกือบ 2 อาทิตย์แล้ว นับจากวันที่ 8/20/08 มีอะไรเกิดขึ้นมากมาย เริ่มจาก...

วันแรกนั้น งงและหลง เดินผิดๆถูกๆมั่วไปตามประสาคนมีการศึกษา(เค้าไม่ทำกัน) ฟังอะไรก็ยังไม่ค่อยรู้เรื่อง Locker ก็ใช้ไม่เปน(แม้ Bobby จะสอนแล้วก็ตาม) เพิ่งจะใช้เป็นก็วันอังคารที่ผ่านมานี้เอง- --หมายความว่าทำครั้งเดียวได้ ที่ผ่านมามั่วไปเกือบ 3 นาที แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดีนะผมว่า วิชาที่เรียนก็ไม่มีอะไรมาก ..ไปดู schedule ผมของกันเลยดีกว่า

(คลิกเข้าไปดู)

ESL Resource : เปรียบเสมือนคาบว่าง เอาไว้ทำการบ้าน คุย เล่น ฝึกพูดนั่นเอง
Strength and Conditioning : P.E. ในลักษณะที่ไม่ใช่ sport แต่เปน Weightlifting บอกได้คำเดียวว่าปวดแขนมาก ..ไม่เคยไม่ก่อน นี่ครั้งแรกในชีวิต ต้องอยู่กับ class นี้ 1 ปี ...ปีหน้าคงกล้ามขึ้น หรือไหล่หลุด
ESL 4 Advance : ภาษาอังกฤษ ในแบบของการฝึกพูด และใช้ความคิด สนุกดี class นี้ แต่ผมโดนเรียน advance ซึ่ง Lee J อยู่ใน intermediate ผมเหนความแตกต่างจุดเดียวคือ ...การบ้านที่มากกว่า
Trigonometry and Precalculas : Trig เหมือนเรียนเรื่อง sin cos tan ส่วน precal เหมือนที่เราเรียนตอน ม.4 พวกสมการ กราฟ หา Dr/Rr ... เลยคิดว่าจะเปลี่ยนไปเรียน Calculas A เพราะคล้ายๆ ม.5 ที่เรียนอยู่
Lunch : มีคนถามว่าชอบอันไหนมากที่สุดใน schedule ผมตอบแบบไม่ต้องคิดเลย Lunch !! อาหารกลางวันผมกินไม่มากเท่าที่เตรียม เพราะ.. ตอนเลิกเรียนแล้วกลับบ้านก็ได้กินอีก..ซึ่งมี dinner ต่อจากนั้นอีกที เหมือนหนึ่งวันมี 4 มื้อ
US History : ไม่ยากแต่ไม่ง่าย การบ้านรุงรัง การบ้านปัจจุบันคืออ่านเรื่อง 5 หน้าแล้วตอบคำถามกับทำ brochure
AP com-science : จะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ยาก เพราะมันโคตรยากหาที่ใดเปรียบมิได้ โดยเฉพาะปัญหาใหญ่คือฟังไม่รู้เรื่อง ไม่สามารถตามทันได้ มาวันแรกก็ login เข้าเครื่องไม่ได้ วันที่สอง login ได้แต่เปิดโปรแกรมไม่ได้ อาจารย์ถึงกับบ่นว่า "What the heck!!" วันที่ 3 เปิดโปรแกรมได้ แต่พอ run project มันดันไม่ได้ ....... What the HECK!!!!!!! เลยยุ่่งยากไปตามสภาพ ..ยังดีที่เรียนกับ Bobby แต่โดยรวมแล้ว "ไม่มีอะไร ที่เราเข้าใจ"
ESL 4 advance : อันนี้เหมือนเรียน reading/writing อ่านๆ ก็สนุกดีได้เพื่อนเยอะแยะกับ ESL Class


1 คาบมี 50 นาที และให้ 5 นาทีสำหรับเดิน ...ดูเวลาเริ่มเรียนแต่ละคาบได้จาก รอยดินสอด้านซ้ายมือริมขอบของ schedule

เรียนเสร็จแล้วก็ไปนั่ง school bus กลับบ้าน

*ตรงที่อยู่ [109 willow st....] คือที่อยู่ของผมในปัจจุบัน

ต่อไปก็มาดู ID ... กว่าจะได้ก็รอตั้ง 1 อาทิตย์ ต้องใส่ติดตัวตลอด ไม่งั้นโดนด่า.. ด่าจริงๆ เพราะผมโดนมาแล้ว(ฮา)
(คลิกเข้าไปดู)

จบแล้วสำหรับ entry นี้ครับ

ปล.เหนเคบอกอยากเหน pepper เอาไว้คราวหน้าล่ะกัน

หยุด ...แล้วดิ่ง !?

เวลาร่วงโรยไปอีกหนึ่งอาทิตย์

ชีวิตเศร้าสุขสมและขมขื่น

จากวันนั้นถึงวันนี้ทุกวันคืน

ลั่นไกปืนที่ขมับแล้วดับเอย....

อย่าถามว่ากลอนนี้ใครแต่ง ...คำตอบก็คล้ายกับถามว่าใครเปนเจ้าของบลอกนี้นั่นแหละครับ

*คำเตือน : ถ้าอ่านแล้วอยู่ดีๆรู้สึกสะอึก ตกใจหรือแทงใจ ก็อย่าสนใจครับ ผมไม่ได้เขียนถึงคุณ

วันนี้ผมคงไม่เขียนแนวตลก เฮฮา เหมือนที่เคยเขียน .... ถึงแม้ว่าท่านจะไม่เคยขำมุขผมเลยก็ตามที เรื่องนั้นผมไม่สนใจ ผมสนใจแต่ว่า... ผมจะทำยังไงให้แต่ละ entry บ่งบอกว่าผมรู้สึกอย่างไรให้มากที่สุด(ถึงแม้ว่าท่านจะไม่เคยเข้าใจก็ตาม)

นิสัยบางคนอยู่นิ่งไม่ได้ ต้องขยับไปมา บางทีก็หันไปหาคนข้างๆแล้วพูดอะไรที่ไม่เข้าใจ ซ้ำไปซ้ำมา เช่น "กล้วยฆ่ามึงได้นะสาด" หรือไม่ก็ "ฮาสาด" อะไรทำนองนี้ ...ส่วนบางคนชอบอยู่เฉยๆ ไม่ค่อยทำอะไร นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย คนจำพวกนี้ดูเหมือนจะเงียบๆ แต่บางครั้งจะพบว่ามันขี้เกียจ.. แม้กระทั่งการขยับปากพูดกับคนอื่น ส่วนอีกจำพวกหนึ่ง... จะเปนยังไงก็ช่างมันเถอะครับ ..ผมไม่ใส่ใจ เพราะผมว่าทุกคนต้องมีช่วงเวลาที่อยู่เฉยๆ นั่งเงียบๆ แล้วคิดอะไรต่างๆนานาเหมือนกันทุกคน ใช่มั้ยครับ ?

ในเวลาแบบนั้น .... คุณมักจะคิดถึงอะไร ? ระหว่างอดีต ปัจจุบัน หรือ อนาคต ??

ถ้าให้ผมลองเดา ประมาณ 40 คิดถึงอดีต, 40 คิดถึงปัจจุบัน และ อีก 20 คิดถึงอนาคต แต่..คุณล่ะคิดแบบไหน ?

ถ้าคุณต้องหยุด แล้วนึกดิ่งลงไปในความรู้สึกของคุณ ...ในตอนนี้ ...คุณรู้สึกอย่างไร นึกถึงอะไรในตอนนี้ ถ้าถามว่าตอนนี้ผมรู้สึกอย่างไร บอกได้คำเดียวว่า กังวล ...เพราะอะไร ?

ช่วง 2-3 วันที่ผ่านมานี้เจอกับเรื่องแย่ๆมาเยอะ ทั้งเรื่องเรียน เรื่องงาน.. โดยเฉพาะวันนี้ เปนอะไรที่รู้สึกแย่เท่าที่เคยเปน นับจากที่มาอยู่ที่นี่ ...เมื่อตอนนั่งรถบัสจากโรงเรียนมาที่บ้าน ตอนกำลังจะลงทำปากกาตก ! - --อะไรกันแค่ปากกาเนี่ยนะ ? ใช่ครับ แค่ปากกาที่เพื่อนสนิทให้มาเท่านั้นเอง ... จะว่าหายก็ไม่เชิง เพราะคนขับสัญญาว่าจะหาให้ ซึ่งก็เบาใจลงนิดนึง มันอยู่ในรถน่ะแหละ บนพื้น.. แต่ไม่สามารถหาได้เพราะต้องไปส่งนักเรียนคนอื่นต่อ เปนอะไรที่กังวลใจอย่างที่สุด ถ้าหายไปผมคงรู้สึกแย่น่าดู ยังไงก็เชื่อว่าจะต้องได้คืน ผมภาวนาอย่างนั้นครับ

เอาล่ะ จะเศร้าต่อไปก็ใช่เรื่อง ผมมีวันหยุด 3 วันเนื่องจากวันจันทร์เปน Labor Day แต่ก็มีการบ้านให้ทำเล็กน้อย แต่..ศัพท์เยอะ ! เอาเปนว่า คงสนุกกับงาน homecoming กันนะ 945 เอ๋ย แล้วก็... เจอกัน ณ จุดตัดของพรหมลิขิต

คืนวันที่เก็บงำความรู้สึกไว้ยังคงดำเนินต่อไป

โดยเกี่ยวโยงอดีต ปัจจุบัน และอนาคตไว้ด้วยกัน

โลกยังคงหมุนไปสู่อนาคตในฐานะทุกสิ่งของมัน

Ps. อยากร้องเพลง

BedrO_Om !

แต่น แตนน แต๊นนนนน !!!!

วันนี้ตื่นมา 9.00 เชื่อเลยว่าตื่นเพราะหิวครับ ... วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้าน ไปข้างนอกกันหมด คงอีกสักพักถึงจะกลับมา ... อยู่กับ Pepper !!

พูดถึง Pepper เมื่อเช้าไปเข้าห้องน้ำแล้วเปิดประตูห้องนอนทิ้งไว้ มันก็เดินเข้าไปเลย .. นั่งเล่นอยู่ 1 นาทีแล้วก็ให้มันออกไป ... เปนหมาที่เชื่อฟังดีครับ บอกให้มาก็มา บอกให้ออกก็ออก ... ตอนนี้หิวมาก มาก มาก ..ลาก่อนครับ ...


. . .

ทุกท่านครับ entry นี้ไม่ได้เอาไว้บ่นครับ ...จริงๆ

เหนอยากให้ลงรูป ผมก็นั่งนึกอยู่ว่าจะลงรูปอะไรดี เริ่มจากตรงไหนก่อน นั่งคิดไปคิดมา เอางี้แล้วกัน ห้องนอนก่อนเลย !

ตู้เสื้อผ้า ประตู

กระเป๋าเดินทาง โต๊ะ กระจก ตู้

เตียงผม

เปนไงบ้างครับห้องนอนผม... เสียดายที่อยู่ที่นี่แค่ 4 เดือนเอง ไปและครับ

ปล.อยากเล่นหิมะ

A Week #3

A Week http://watarase.blogspot.com/2008/08/week.html
A Week #2 http://watarase.blogspot.com/2008/08/week-2.html

ขอต้อนรับขับสู้(หมายความว่าไงว่ะ ?) .... ขอต้อนรับเข้าสู่ A Week อีกครั้ง นะจ๊ะ

ตามที่บอกไว้ ผมจะเล่าเรื่องการท่องเที่ยวใน 1 อาทิตย์ที่ผ่านมา แต่ขอบอกว่ามันจะไม่ไล่ไปตามวัน ผมนึกอะไรออกก็จะเล่าเรื่องนั้นก่อน มีไรมั้ยครับ ? งั้น... เริ่มจาก

University of Chicago
ที่จริงอยากจะเขียนว่า "จบ" เลย แต่คงดูน่่าเกลียดเกินไป เนื่องจากผมไปที่นี่ประมาณวันไหนก็จำไม่ได้ จำได้ว่าตื่นเช้ามาก เพื่อนั่งรถไป อาหารเช้าไม่ได้กิน เหนบอกว่าจะไปกินที่นั่นเลย .. ? พอไปถึงก็ไปคุยอะไรนิดหน่อย เหนว่ากันว่าที่นี่เปนมหาลัยที่ดีมากๆ ติดอันดับต้นๆใน USA .. อืม น่าสนใจ เสดแล้วก็ไปที่ lobby ตึงงง!! ขนมตระการตา มีแต่โดนัท โดนัท และโดนัท ตอนแรกเหนแล้วดีใจสุดๆ อาหารเช้าที่่มากมาย ตูจะกินให้เกลี้ยง!!! แต่พอเอาเข้าจริงๆ 2 ชิ้นก็ปางตายแล้วครับ(ฮา) แล้วก็มานักศึกษามาอธิบายและก็ตอบคำถาม(ถ้าเราถามนะ) ผมก็ยืนๆฟังไป แน่นอนครับ... ไม่รู้เรื่อง รู้แค่ว่าเค้าพูดว่า Good Morning, How are you ?, nice to meet you อะไรทำนองนี้แหละครับ ส่วนคำอื่นนั้นไม่รู้เรื่องสักนิด- --โฮสบอกว่าคนที่ chicago พูดเร็วกว่าที่่อื่น ผมว่าช้า-เร็วค่าเท่ากัน ไม่รู้เรื่องครับ กลับเข้าเรื่อง มันจะมีตารางเวลาบอกว่ากี่โมงทำอะไร ก็ทำๆไป จนถึงอันนึงที่้เปนการเยี่ยมชมมหาลัย จะแบ่งเปนกลุ่มๆเดินชม อื้มม... ผู้หญิงอีกแล้วครับ อยู่กลุ่มเดียวกัน ดูจากลักษณะคงเปนคนเกาหลี เพราะมากับพ่อ(เดาว่า)ซึ่งดูไม่ใช่คนอเมริกาแน่นอน มาจากทาง New Jersey น่ารัก(สาดดดด)ครับ ตัวไม่สูงมาก ภาพยังติดตาอยู่เลยครับ.... !! พอเสร็จจากกิจกรรมของทาง un of chicago แล้วก็ไปทานอาหารกลางวัน ไม่มีอะไรมากแค่ขนมปังใส่แฮม พริกและชีส- --โฮสทำมาครับ นั่งกินแถวๆนั้น เสดแล้วก็ไปอพาร์ทเมนท์ของเพื่อนโฮส ไปดู aeroplane show บินๆว่อนๆบนท้องฟ้าแหละครับ ผมไม่ทราบว่ามันเร้าใจตรงไหน แต่เด็กราวๆ 10 ขวบ ตื่นเต้นกันใหญ่เลย ข้างบนมันหนาว อันที่จริงลมแรงดีกว่าครับ แต่แดดก็แรงด้วย กลับไปปีหน้าหวังว่าจะดำ..ขึ้นนะครับ

Bristol Renaissance FAIRE : Where Fantasy Rules!
เปนที่เที่ยวที่คนในนั้นจะแต่งตัวย้อนยุค ผมว่ามันดีมากๆ อยู่ที่ Wisconsin ครับ วันนั้นผมได้ไปนอก chicago เปนครั้งแรก สนุกมากๆ ก็เปนพวกการแสดงโชว์ต่างๆ มีให้เข้าไปดูเครื่องมือลงโทษโบราณๆ มีการแสดงขี่ม้า เปนนักรบขี่ม้าเอาหอกพุ่งชนกัน เหมือนกับเปนการแสดง+แข่งขันกันเองครับ เพราะฉะนั้นแต่ล่ะวันจะไม่จัดไว้ว่าใครจะชนะแน่นอน แล้วแต่ตัวผู้แสดงเอง เหนบอกว่าคนพวกนั้นเปนนักแสดง อาจจะมาจากโรงเรียนก็มี เปน summer job ราวๆนั้นแหละครับ แต่ต้องขอโทษที่ลงรูปให้ดูไม่ได้ ผมเกรงว่ามันคงเยอะเกินไป และมันจะทำให้ entry นี้ ยาวววววมมาาาากกกก อ้อ! ผมอยากเล่นอันนึงมากๆแต่ไม่มีเวลา- --มันจะให้เอาผลไม้ปาคนครับ คนๆนั้นจะถูกล็อคเหนแค่หัวกับมือ ให้เราปาไป มันอยู่ไกลพอสมควร ยากที่จะโดนครับ แต่เหนคนอื่นเล่นแล้วสนุกดี มีเครื่องเล่นเยอะแยะครับ เอาไว้ถ้ามีโอากสจริงๆจะลงรูปแล้วอธิบายให้ฟังล่ะกันครับ

Rotary party #3
3 คือ 3 ที่ครับ #1 เรียกว่า pool party ไม่ใช่ pool ในห้องใต้ดินนะครับ สระว่ายน้ำนั่นเอง... ตอนแรกเหนว่าจะต้องไปว่ายน้ำ ผมซึ่งว่ายไม่เปนจึงรู้สึกไม่อยากว่ายอย่างแรง แต่พอไปถึงจริงๆก็ไม่มีใครว่ายเลย .... อันนี้ดีใจมาก เสร็จแล้วก็ไปทักทายนักเรียนแลกเปลี่ยนภาค 6440 คนอื่นๆ แล้วก็ไปนั่งกัน ..... เรื่องนั่งนี่แหละเปนอะไรที่ตลกมาก ผมเจอเพื่อนจากไทยคนนึง(รู้จักครับ) และเพื่อนจากสโลวาเกียคนนึง เรา 3 คนไปนั่งที่โต๊ะตัวหนึ่ง แต่นักเรียนที่เหลืออีก 10 กว่าคนไปนั่งอีกตัวหนึ่ง !! พอคนใหม่มาก็ไปนั่งเบียดกัน เบียด เบียดดกันนเข้าาไปปป Milan(จากสโลวาเกีย)บอกว่า We are special ! แล้วเค้าก็เล่าเรื่องที่บ้านว่ามีแมว 2 ตัว มันชอบมาเกะกะที่ขา เขาเลยเตะมัน- --บางครั้งโยนมัน เหนว่าสักวันจะเอาแมวไปกระโดดกับเขาบน trampoline แล้วเตะมันไปไกลที่สุดเท่าที่ทำได้ ฟังแล้วตลกมาก .. เรา 3 คนก็คุยกันไปเรื่อยๆรอ pizza เหนว่ามาตอย 3.30 แล้วมันก็มาตอน 3.30 เป๊ะ แล้วจากนั้นบางคนก็ย้ายมานั่งโต๊ะที่ผมนั่ง ได้คุยไรพอสมควร.. แต่อันนี้รับรองว่าฟังออก เพราะพูดไม่เร็วมาก และศัพท์ไม่ยากเกินความรู้ผม(ฮา) แล้วโต๊ะผมก็เริ่มคุยกันเรื่องภาษาตนเอง ทำนองว่า hello ในภาษาตัวเองพูดอย่างไร แล้วก็ได้รู้ว่านกภาษาสโลวาเกียพูดอย่างไร ภาษาเค้าพูดยากพอสมควร เสร็จแล้วก็กลับบ้าน
#2 รอประมาณ 6 โมงกว่าๆก็มีคนมารับไปงานของ rotary อีกที่นึง ไม่เปนทางการ จัดที่บ้านของสมาชิก rotary อาหารเย็นมีอะไรกินเยอะแยะ แต่กินได้นิดเดียวเพราะไม่เคยกินและ.... ไม่อร่อยเลย ผมกินแค่เนื้อกับไก่ แล้วก็อะไรซักอย่างที่ดูเหมือนเอาบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ไม่ได้ลวก(ยังแข็งอยู่) มาคลุกกับผัก และน้ำส้มสายชู ..ก็โอเค เสร็จแล้วก็ไปดู TV ... มีแต่กีฬา ไม่ football, Baseball ก็ Olympic ว้าวว.. ฟังไม่รู้เรื่องเลย หลับไปตอนไหนก็จำไม่ได้ หลับๆตื่นๆ จนกลับบ้าน แล้วก็มานอนที่บ้านนั่นเอง
#3 อันนี้ไปมาเมื่อเช้า เปนการประชุมโรตารีอย่างเปนทางการ ก็ไปทำความรู้จักกับคนที่นั่น ไปกินอาหารเช้า และไปพูดแนะนำตัว เสร็จแล้วก็ออกไปเดินเล่น Bobby พาเดินชม downtown of Paratine บอกได้คำเดียวว่าเงียบมากและ nobody walks ... ทุกคนขับรถ แม้ว่าจะไปที่ใกล้ๆซึ่งเดินไป 5-10 นาทีถึงก็ตาม เสร็จแล้วก็กลับบ้านมาอัพบลอก A week #3 นั่นเอง



ปล. จบแล้วครับ

A Week #2

A Week : http://watarase.blogspot.com/2008/08/week.html << อ่านอันนี้ก่อนครับ


ขอเล่าต่อเลยละกัน เพื่อไม่ให้เปลืองบรรทัด

พอมาถึง แน่นอนครับ ก็ต้องจัดของ ผมก็กะอยู่ว่า เหนหลายๆคนบอกว่ามาถึงคงยังงงๆเรื่องเวลา แล้วจะหลับไม่ค่อยตรงเวลา เดี๋ยวก็ปรับตัวได้เอง ผมนึกเช่นนั้นจึงนอนเล่น ....แล้วหลับไป zzzzZZ...

ไม่นานนัก ประมาณ 30 นาทีก็ได้ยินเสียงเอะอะจากด้านล่างบ้าน สักพักก็มีเสียงคนเดินขึ้นบันได ตึ้ง ตึ้งง ตึ้งงง แอ๊ดดดดดด เสียงประตูเปิด ผมหันไปมอง เห็นชาย 3 คนยืนอยู่ตรงหน้าผม (ว้าวว!! สวรรค์) ก็คือ Bobby CJ และ Lee J (ชื่อเขียนแบบไหนผมไม่ทราบครับ แต่ออกเสียงแบบนั้น) สรุปคือ 3 คนนี้เข้ามาปลุกผมนั่นเอง และเข้ามาคุย ถามนู่นๆนี่ๆ [Bobby คือลูกคนโตของโฮส, CJ เด็กแลกเปลี่ยนจากเยอรมัน, Lee J เด็กแลกเปลี่ยนจากจีน] ถ้าผมฟังไม่ผิดเค้าบอกว่า "อย่าหลับ ถ้าหลับจะตื่นตลอดคืน #$&*(8!&..." (ไม่่ได้หมายความว่าเค้าพูดภาษาญี่ปุ่น แต่ผมฟังออกแค่นั้น) แล้วก็บอกว่า"Come on ไปดูการเล่นสไตล์อเมริกันกัน อะไรทำนองนี้ ผมก็จำไม่ค่อยได้ครับ" แล้ว 4 คนก็ไปเล่นแทมโบลีน(ถ้าผู้อ่านใจดีพอจะเขียนให้ดูว่าภาษาอังกฤษเขียนยังไงจะดีมาก) คนพึ่งตื่นนอนให้ไปกระโดด ...แน่ล่ะครับ เหนื่อยตายเลย แต่ก็สนุกดี เลยกลายเปนรู้จักเพื่อน 3 คนไปโดยปริยาย พอตกเย็นก็ไปทานอาหาร มาวันแรกโฮสก็ทำอาหารไทยให้กิน แต่... มันไม่เผ็ดเลย ผมชอบ BBQ Sauce มาก มากมากมาก มันทำให้อาหารรสชาติดีขึ้นมาก มากมากมาก เอาเป็นว่ากินเสร็จแล้วเราก็ลงไปห้องใต้ดินเพื่อดู TV เล่น Poker เล่น Pool ปิงปอง แล้วสักพักลูกคนเล็กของโฮส- --Michael ก็มา สักพักผมก็ไปนอน - --- ผมอาบน้ำตอนเช้าแค่ครั้งเดียวครับ ครั้งเดียวจริงๆ เพราะอากาศเย็น ขนาดเล่น soccer แล้วเหงื่อแทบไม่ออกเลย

วันที่สอง วันนี้ตื่นมาเกือบบ่าย 1 นอนยาวนานมากมาย เพราะง่วง เหนือย แต่.. หิวเลยต้องตื่นครับ พอกินเสร็จก็ลงห้องใต้ดินเช่นเคยครับ วันๆไม่ทำอะไรก็ลงห้องใต้ดินครับ เพราะไม่รู้จะไปไหน วันนี้ไม่ค่อยมีอะไร(จำไม่ได้มากกว่าครับ) จบไปอีกวัน - --ถ้านึกอะไรออกจะมาเพิ่มเติมโดยใช้อักษรสีแดงไว้ล่ะกันครับ

ผมคงเล่าเป็นวันๆไม่ไหวครับ มันเกินความสามารถที่จะจำได้ เท่าที่จำได้ก็ ...

***ผมขอเล่าเฉพาะเรื่องแถวๆบ้านนะครับ ส่วนไปเที่ยวข้างนอกไว้ทีหลัง

มีเล่น soccer บ้าง แต่ส่วนใหญ่จะเล่น Pool กับ Bobby เพราะรู้สึกว่ามันสนุกครับ เล่น Football บ้าง ก็แค่ขว้างๆแหละครับ แต่ครั้งแรกที่ Bobby ขว้างมาให้(ลูกจริง) มัน เจ็บบบ มาก จริง จริง ครับ สักพักก็ชิน แล้วก็ขว้างส่งกลับไป วันนี้ก็ไปเล่นแบดมินตันที่บ้าน Lee J กับ CJ (สองคนนี้อยู่บ้านเดียวกัน) จะบอกว่าบ้านแถวนี้เรียกว่าใหญ่ แต่มากมั้ย อันนี้ผมไม่ทราบ ห้องนอนของผมใหญ่เท่าห้องที่หอแถวราชเทวีนั่นแหละครับ งานบ้านผมก็ไม่ต้องทำ โฮสใจดีมากๆ มาไม่กี่วัน ผมไม่ค่อยได้อยู่บ้านเท่าไหร่ ออกไป รร. เพื่อทำตารางเรียนบ้าง ไปเที่ยวชมรอบๆบ้าง อะไรทำนองนี้ครับ ไป Downtown ของ chicago มา ผมว่าก็ดี มีต้นไม้เยอะแยะดีครับ นั่งรถไปประมาณ 1 ชม.ก็ถึง

หมู่บ้านผมชื่อ Paratine น่าอยู่ดีครับ ที่นี่- --Chicago เขียวมาก ต้นไม้เยอะ ถึงเยอะมาก รู้สึกสดชื่นอย่างแรง จะบอกว่าขนบทก็ไม่ใช่ครับ แต่ที่นี่เหนว่ามีโครงการเรื่องไม่ให้ตัดไม้ ให้มันเขียวอยู่อย่างนั้น โอเคครับ โดยรวมแล้วผมว่าผมโชคดีที่ได้มา Paratine, Chicago แล้ว entry หน้าจะมาต่อ A Week #3


ปล. เอาไว้เจอกันใหม่
ปล2. ยังไงก็เล่าเรื่องที่นู่นบ้างล่ะ ที่เตรียมน่ะ อยากรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง เพื่อนเราเปนยังไง... ทำนองนี้แหละ
ปล3. ตอนนี้กำลังสนุกกับการเล่นกับ Pepper (สุนัขที่บ้าน)

A Week

สรุปตาม entry ผมอยู่มาได้ 1 อาทิตย์แล้ว และวันนี้ผมมีโอกาสที่เหมาะเจาะที่มีทั้งเวลา ! อาหาร !? และ โอ้ไม่ ... มีคนเรียกผม สักครู่นะครับ . . . . .

.

.

.

ผมกลับมาแล้วครับ(คิดถึงมั้ย) บอกตรงๆว่าไม่ค่อยมีเวลาใช้คอมมากเท่าไหร่นัก อันที่จริงใช้ได้แต่ผมไม่ใช้เองเสียมากกว่า เพราะ Bobby (ลูกของโฮสผมคนโต) ชวนลงไปห้องใต้ดินเพื่อเล่นอะไรต่อมิอะไรมากมาย

จะเล่าตั้งแต่ตอนนั่งเครื่องเลยดีมั้ย ผมก็คิดอยู่เหมือนกัน แต่... เอาเป็นว่าจะเขียนไปเรื่อยๆ เช่นเคยครับ

ตึ้งงงงงง!!! ครืนนน ครืนน "@=+@!^%&&฿#%%!$!!*(#)" ผมก็ไม่ทราบว่าแปลว่าอะไรเพราะมันเปนภาษาญี่ปุ่่น ..คงเอาไว้เปนแฟนกับสาวญี่ปุ่นก่อนแล้วจะมาบอกครับ ผมเดาว่า "ผู้โดยสารกรุณารัดเข็มขัด นะจ๊ะ" อะไรประมาณนี้แหละครับ แล้วเครื่องบินก็ออกจากท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ

ผมรู้จักกับพี่คนนึง ชื่อเหวย พี่เค้าไป chicago เหมือนกันแต่ไปอยู่กับพี่ชาย เหนว่าจะไปเรียน fashion design ผมนั่งคุยกับเค้าจนขึ้นเครื่อง รู้สึกดีที่มีเพื่อนคุยด้วย คุยไปได้สักพัก... กวาดตาไปเล่นๆ ไปเจอสาวญี่ปุ่น ... แน่ล่ะครับ อะไรที่ญี่ปุ่นๆผมเอาไว้อันดับแรกอยู่แล้วครับ - --เธอน่ารักมาก มากถึงมากมากมาก เห็นแล้วอยากดู AV เลยทีเดียว .. ...ล้อเล่นครับ(ล้อเล่นจริงๆ)

ผมนั่งเครื่องบิน 2 ลำ ง่ายๆคือมีการ transit นั่นเอง ลำแรก
นั่ง 6 ชม.นิดๆ ก็สบายดีนะ คนข้างๆเป็นคนญี่ปุ่น หน้าตาใจดีและ .....เป็นผู้หญิงครับ !! (อันนี้คือประเด็น) ไม่มีอะไรมากมายกับเครื่องบินลำนี้ อาหารก็โอเค อร่อยดีด้วยซ้ำ .....แต่ขนมปังนี้แย่มากๆ เหม็นมาก ผมไม่ค่อยชอบเลย กินเสร็จก็หลับต่อ zzzzZZ...

พอตื่นขึ้นมาก็มองออกนอกหน้าต่าง(นั่งริมหน้าต่างครับ) เหนแต่เมฆ เมฆ และเมฆ ดังนั้นผมจึงคิดว่า .... ..หลับต่อดีกว่าครับ หลับจนถึงญี่ปุ่น ที่สนามบินนาริตะ สนามบินนาริตะ
ลงไปเข้าห้องน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน แล้วก็ไปนั่งคุยกับพี่เหวย(จำได้มั้ยครับ?) รอขึ้นเครื่องอีก 2 ชม.ถัดไป พี่เค้ามึนๆเหนว่าไม่ชอบนั่งเครื่องบินนานๆ ก็นั่คุยกันไป ดู TV ไป แน่นอนครับ $^#$$!^*&%$@ ผมไม่เข้าใจภาษาญี่ปุ่นเช่นเคย ลำที่สอง
เครื่องบินลำนี้นั่ง 11 ชม.กว่าๆครับ อันที่จริง 12 เพราะมัน delay ซึ่งผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรครับ(คุ้มครับคุ้ม ได้นั่งนานกว่าเดิม 1 ชม. คุ้มสุดๆเท่าที่เคยคุ้มเลยครับ) ....ไม่จริงเลยสักนิดเดียว!! เพราะผมอยากลงจากเครื่องตั้งแต่ ชม.ที่ 8 แล้วครับ อาหารก็ดี แต่มีบางอย่างที่ไม่อร่อยเลย เหมือนเอากระดูกให้ไก่กิน มันกินไม่ได้ !! แต่ผมไม่ใช่ไก่นะครับ ผมคือผู้ชายที่น่ารัก(ฮา) พอเครื่องลงจอดก็มารอคนจากโรตารี กว่าจะออกจาก ตม. ได้นี่ก็เอาเกือบ ชม. เลยครับ เพราะลืมเขียนอะไรก็ไม่รู้ แย่จริงเชียว

จากนั้นก็นั่งรถ(เออ!! กูรู้!!!)มาบ้านโฮส ก็ถ่ายรูปนิดหน่อย แล้วผมก็ขึ้นมาจัดของที่ห้องนี้ ด้วยประการฉะนี้แล....



ปล. เด๋วมาต่อ entry ถัดไป- -- A Week#2 โอเคมั้ย ? มีปัญหา ??
ปล2. รักษาสุขภาพด้วยนะทุกคน esp.ตูเอง

9-4-5=0(ต่อ)

สวัสดีอีกครั้งครับ สำหรับคราวนี้... มาพบกับผู้ชายย (โอ้วววววว...ซี้ดส์)

แต่สำหรับผู้ชาย ผมคงเขียนแบบเกรงใจเหมือนผู้หญิงไม่ได้... ไม่ใช่ไม่ได้สิ เขียนแบบเกรงใจมันไม่ไหวครับ ...ไม่งั้นมันไม่มันส์อ่ะสาดดด

แต่อย่าห่วง ผมไม่เขียนถึงขนาดสะใจมาก ..สรุปแล้วก็เหมือนผู้หญิงนั่นเอง .... เช่นเคยครับ ผมคงเขียนให้ทุกคนไม่ได้ แต่ไม่ต้องห่วง

เพราะคนที่ผมไม่ได้เขียนถึง ..... ....ยังบริสุทธิ์ครับ

อาร์ท(ก-กตัญญู) : เรารู้จักเธอ(?)คนแรกเลยล่ะ รู้มั้ยจ๊ะ ??(กรี๊ดดด) แกเปนเพื่อนที่ขาวมากๆ ไม่สิเรียกว่าสว่างดีกว่า ขอบคุณสำหรับข่าว i(love U)Pod นะจ๊ะ(อ๊ายยยยย) 55 บ้าไปและ ขอบคุณสำหรับหลายๆอย่าง แล้วเจอกันว่ะ !
เค(ด่วย,ป๋วย) : ขอโทดด้วยที่หล่อกว่า ซึ่มมมมมม! 55 เอาจริงๆว่าคุยกับแกแล้วสบายใจสัดๆ บ้าไปได้ทุกเรื่อง(มั้งนะ) ขอบคุณสำหรับอะไรซักอย่างแหละนะ อืม ขอบคุณ(มั่วและ) เอาเป็นว่า ปีหน้าเจอกัน
แทน : แทนที่รักก >w< ขอบใจที่อยู่ห้อง 614 แกเปนเพื่อนที่ดีมากก ที่จริงเราอยากจะเอาใจแกโดยการเอาชื่อแกไปใส่ใน 9-4-5=0 มากกว่า entry นี้อีกนะ ขอบคุณสำหรับการเปนผู้ฟังที่ดีจ้ะ แกทำให้เราสบาย(?)ขึ้นเยอะเลยนะ ^^ แทก(ค.) : ยังไม่เลิกนะเรื่อง ก. หรือ ค. เนี่ย บอกมาแน่ๆดิสาดด เราจำได้ดี ครั้งแรกที่แกเล่น abandon นูบสาดด แต่ก็เราว่าแกคงเก่งขึ้นแล้วล่ะ... เพราะเราไม่ค่อยได้เล่นเลย... ก็นะ คะแนนแอบเยอะนะเมิง ม.5 เนี่ย(เยอะกว่าตู) ขอให้โชคดีนะไอ้ดอใหญ่และยาว(ฎ) เออใช่ ! อย่าทำหนูกลุ่มตูตายล่ะสาด
โมก(ข์) : พูดเก่งขึ้นอ่ะเรา แต่ยังเก่งได้อีกก ! คะแนนก็ใช่ย่อย(มากกว่าตู) เล่น dot เก่งนี่เราอ่ะ ไม่ค่อยได้เล่นกันและตั้งแต่ ม.5 อืมๆ เจอกันจ้ะ
อาร์ม(ลิง) : เจี๊ยก เจี๊ยกๆๆค่อกกก เจี๊ยกค่อกกกก ค่อออกกกกกกกก!!! แล้วเจอกันนะ (คำแปล : อาร์มม นั่งข้างป่านสนุกมั้ย ? อาร์ทมันคิดถึงอ่ะ เอาเปนว่า...ม.6ดอทกันสาด)
กรุ๊ป : อ๊ากก เราไปคงคิดถึงแกแย่ เพราะงั้นเราไม่คิดถึงแกนะ โอเคมั้ย ? ....ล้อเล่นจ้า ขอบใจที่เปนเพื่อนที่คุยด้วยได้ตลอดๆ แต่แกชอบปัดมุขคนอื่นจัง ! 55เอาไว้เจอกันเน้อ
อาร์ม : แกเปนผู้นำที่ดีมากมายย ตั้งใจทำงานดีนะ แต่ไม่ใช่สเปคเรา(ฮา) แกกิน pizza คุ้มมากมายอ่ะ เอาไว้ 945 ไปบุฟเฟต์กัน !!
กั๊บ : แกหน้าตาดีนะ ฉลาด..แต่ทำไมได้อยู่ห้องข้างคิงว่ะ 555555 ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรนะ... ผมขอฝากที่นี่ให้กับน้องๆ...ช่วยดูแลด้วย(เกท ?) 555
บาส : คะแนนสูงแสดด(สูงกว่าตู) เออๆ ไม่เปนไรที่แกไม่ได้มาเลี้ยงอ่ะ แค่คิดถึงก็ขอบใจแล้ว.... แต่ตอนกลับมากันให้หมดอ่ะ(เลว) 555 เอาไว้ดอทกันอีกเช่นเคย กลับมาคงได้เลื่อนระดับไปห้องเทพแหงๆ !
ปริ๊น : ว่าไงเบ๊ประจำกลุ่มโรบอท เงินในกล่องโรบอทเอากลับไปได้แล้วสาด จะให้รุ่นน้องรึ ? หรือปีหน้าตูจะกลับมาเอาดี ? แรกๆเราค่ดกลัวแกเลย(ตอนนี้ก็กลัว...กลัวมันไม่เชื่อฟัง 55) แกหน้าโหด(โจร) แต่ตอนนี้.... อย่ายิ้มเลยนะกุขอ เหนแล้วมันอยากปลดทุกข์
นิว(จ๋า) : นิวจ๋า อยู่กันคนละห้องเลย ม.5 ดูทุ่มเทขึ้นนะ ยังคงเก่งเหมือนเดิมสินะเรา เราคงไปคืน lost แกพรุ่งนี้ วันนี้ก็คุยกับแกเรื่องคืนหนัง ที่เราบอกว่า"เราไปคืนพรุ่งนี้" = เราไป"คืน(v.)"พรุ่งนี้ ไม่ใช่ เราไป"คืนพรุ่งนี้" เอาล่ะ แล้วเจอกันสหายนะ...
มายด์ : เราเกือบเขียนแกในอันที่แล้ว ... แง่มๆ เอาเป็นว่า ขอบคุณสำหรับของขวัญจ้ะ เปนคนที่คุยเก่งดีนะ esp.เรื่องนินทาเนี่ย 55 เอาไว้มาคุยเรื่อง she กันต่อนะ ส่งเมลล์ความคืบหน้ามาด้วยล่ะ !! แล้วกีฬาสีก็สนุกๆนะ อย่าเครียดจ้า
เฮียไบรท์ : ขอบคุณสำหรับคำแนะนำในเรื่องต่างๆทั้งเรื่องไปอเมริกาและเรื่องความรัก... พี่คิดถูกทุกอย่าง..... อันนี้ผมผิดเองล่ะ ฮ่าๆ เอาเปนว่า ปีหน้าก็เด็กโข่งเหมือนกันและ 555
อาร์ท(ที่รัก รักที่สุด...555) : จ๊ะ จ๋า ขอบคุณสำหรับคืนวันที่ 9 นะจ๊ะ ไม่มีแกเราคงแย่ 5555 เราบอกแกแล้วว่าปีหน้ากลับมา 945คนแรกที่อยากกอดที่สุดคือแก !! (แอบเกย์อีกตู) นั่งคนเดียวเหงามั้ย ? เอาเอิร์ธ อาร์ม(ลิง) she ไปนั่งด้วยมั้ยจ๊ะ ? 55 ขอบคุณสำหรับหลายๆอย่าง แกเปนเพื่อนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจมากจริงๆ แต่เสียอย่างเดียว..ขยันเกินไป ชวนโดดก็ไม่โดดแสดด แล้วเจอกันว่ะพวก
ศรา : อันนี้มาแปลก ไม่อยากเขียนชื่อเล่น เด๋ววกเข้าเรื่องดอท(เกี่ยวมั้ย ?) ยังดูหนังเมิงไม่ครบเลย(ตูไม่ดูเองมากกว่า) กว่าจะได้หนังครบ...นานมั้ย ? 55 เอาไว้ปีหน้าคงได้เจอกัน คงคิดถึงแกแย่เลย... !!! ตอนนี้-เวลานี้เลยมันกำลังไปไมเดนๆ ทดสอบอนิเมชันใหม่ของอัลติอยู่ สาดดด !! ไม่คุยกับตู
ป่าน : สายป่านที่รัก หวังว่าโรบอทเมิงจะไปรอดใช่มั้ย ? ไม่มีตูบอกตรงๆว่ากลุ่มเราคงดีขึ้นเยอะ 555 แต่ปริ๊นคงสบายขึ้น เพราะคนสั่งให้ทำนู่นทำนี่ลดลง 1 คน ฮ่าๆ มานั่งกับอาร์ทบ้างนะ หรือว่าติดใจคนข้างขวา ?(อาร์มลิง) เลยไม่อยากย้ายจ๊ะ 555
อีฟ(ช.?) : คนๆนี้ก็อยากจะเอาใจโดยการย้ายไปอันที่แล้วเหลือเกิน...แต่มันคงไปไม่ได้ มันคงติดอยู่หน้าโฆษณา(ฮา) เอาเปนว่าแกเปนเพื่อนที่ฮาสาดด ขอบคุณสำหรับคำด่าที่ทำร้ายจิตใจ 55 ล้อเล่นๆ ไม่มีแกเราคงไม่มีแก(เออ!! กูรู้!!!) จากนี้ไปก็เรื่องกีฬาสี อย่าเครียดเน้อ สบายๆ แล้วเจอกันจ้ะ



จะเหนได้ว่า... ผมชอบผู้หญิงครับ จริงจริง ไม่เชื่อผมหรอครับ เด๋วได้โดนตบหรอก !
...

..

.


อย่าคิดมากครับ ผมก็เขียนจากใจจริงๆ(นั่นแหละที่ทำให้คิดมาก) เอาเปนว่า

บทความ 9-4-5=0 นี้ผมเขียนขึ้นก็อยากให้เพื่อนๆได้อ่าน อันที่จริงแล้ว... ไม่ถึง 10 คนเองล่ะมั้งที่ได้อ่านบทความนี้ เมื่อเวลาผ่านไป.. ก็มี entry ใหม่ๆโผล่ อันนี้ก็จะถูกดันไปด้านหลัง ด้านหลั-ง งง ครับ ก็ไม่มีอะไรมาก ที่เขียนไม่ใช่เพราะผมต้องไปอเมริกา แล้วเขียนส่งท้าย.. เพราะผมไม่ได้จากไปเลย ไม่ได้ไปนาน ไปแค่ 1 ปีเท่านั้น (ถ้า)คิดถึงก็ส่งเมลล์มาได้ แต่บอกตามตรงว่า...ไม่ทราบจะตอบได้รึเปล่า เพราะมันคงวุ่นวายน่าดูเลย
เหตุผลที่เขียน 9-4-5=0 ขึ้นมา... ก็เพราะคิดถึงพวกคุณนั่นแหละครับ ผมไม่รู้ว่า ถ้าไปอเมริกาแล้วจะมีโอกาสเขียนเมื่อไหร่ หรือความรู้สึกที่คิดถึงมากๆแบบนี้จะมีอีกไหม ผมก็ไม่รู้ จึงอยากเขียนขึ้นมาเท่านั้นเองครับ

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น.... ใครที่เม้น ถ้าเปนไปได้...ขอความกรุณาเขียนด้วยว่า... ผมเปนยังไง- --เหมือนที่ผมเขียนให้พวกคุณนี่แหละ แต่ถ้าคุณไม่รู้จักผมก็อย่าได้เขียนมาเชียวล่ะ ผมคงงงแย่เลย ขอบคุณครับ



ปล.รักมากว่ะ 945 !
ปล2.คิดถึงตลอดไป~~
ปล3.กุหิว